Wielu pacjentów z POChP jest przepisywanych lekami wziewnymi, które pomagają leczyć objawy kaszlu, świszczącego oddechu i duszności. Jednak niektórzy pacjenci niechętnie je przyjmują, ponieważ błędnie sądzą, że wszystkie leki wziewne są sterydami i obawiają się efektów ubocznych. Pacjent może usłyszeć od rodziny lub znajomych, że te leki mają wiele niepożądanych reakcji - ale zazwyczaj są one błędne.
Leki wziewne na POChP obejmują krótko działające i długo działające leki rozszerzające oskrzela i żadne z nich nie jest kortykosteroidem. Pacjenci z łagodną POChP i tylko przerywanymi objawami przepisuje się krótko działający lek rozszerzający oskrzela lub krótko działający agonista beta (SABA), stosowany w przypadku wystąpienia objawów. Zazwyczaj są one dostarczane w inhalatorze z odmierzaną dawką i zawierają szybko działający lek (na przykład albuterol). Leki te są sympatykomimetyczne (odległe kuzynów adrenaliny) i pracują, aby szybko otworzyć oskrzela. Dawka krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela działa szybko, a następnie szybko opuszcza organizm, zużywając się od czterech do sześciu godzin. Efekty uboczne są tymczasowe i mogą obejmować nerwowość, drżenie, zwiększone tętno lub ciśnienie krwi i bezsenność. Nie mają długofalowych konsekwencji, jeśli są stosowane zgodnie z zaleceniami.
Pacjentom z zaawansowaną POChP i uporczywymi objawami można przepisać długo działający lek rozszerzający oskrzela jako następny etap leczenia. Długo działający beta agoniści (LABA) pomagają utrzymać otwarte probówki oskrzelowe przez okres do 12 godzin. Są podobne do SABA w swoich działaniach i efektach ubocznych, a także są częścią rodziny sympatykomimetyki. Salmeterol i formoterol są lekami rozszerzającymi oskrzela LABA. Innym rodzajem długodziałającego leku rozszerzającego oskrzela jest rodzina antycholinergiczna. Tiotropium to jedyny długo działający wziewny lek antycholinergiczny dostępny obecnie w Stanach Zjednoczonych. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi tego typu leków są: suchość w jamie ustnej, zaparcia i problemy z oddawaniem moczu, i należy zachować ostrożność u pacjentów z jaskrą.
Ostatnie badania medyczne wykazały, że pacjenci z umiarkowaną do ciężkiej POChP, którzy przyjmowali kombinację LABA i wziewnego kortykosteroidu (ICS), mieli mniej zaostrzeń POChP w ciągu jednego roku. Te złożone leki (flutikazon plus salmeterol, budezonid plus formoterol) zawierają wyjątkowo małą dawkę kortykosteroidu, mierzoną w mikrogramach. Dla porównania dawki doustne kortykosteroidów podawane pacjentom z zaostrzeniami POChP zazwyczaj zawierają od 100 do 1000 razy więcej niż dawki wdychane i mierzone są w miligramach. Ponadto, większość kortykosteroidów, które są wdychane, nie przemieszcza się poza płuca - bardzo niewiele dostaje się do krwioobiegu i podróżuje do reszty ciała.
Chociaż leki na POChP są ogólnie uważane za bezpieczne, istnieje kilka krótkich i długotrwałe skutki uboczne, o których powinieneś wiedzieć. Podczas przyjmowania przez wiele lat, ICS może zwiększać ryzyko osteoporozy, powstawania zaćmy i siniaków skóry. Sugerowano również, że połączenie LABA-ICS może zwiększać ryzyko wystąpienia zapalenia płuc. Jednak w praktyce medycznej zwykle nie widzimy skutków ubocznych ICS, które mogą wystąpić u osób przyjmujących kortykosteroidy w postaci pigułek lub zastrzyków, takich jak obrzęk twarzy, zatrzymanie płynów, podwyższony poziom cukru we krwi i ciśnienie krwi oraz przerzedzenie kości.
Tak więc większość leków wziewnych przepisanych na POChP nie zawiera sterydów. Ale nawet złożone leki zawierające ICS zawierają tylko niewielkie ilości i są zwykle bezpieczne dla większości ludzi. Oczywiście każdy jest inny i możesz reagować inaczej niż ktoś inny na lek. W związku z tym przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy omówić z lekarzem potencjalne korzyści i zagrożenia związane z nowym leczeniem.
Dr Schreiber posiada certyfikat Amerykańskiej Rady Chorób Wewnętrznych w dziedzinie chorób wewnętrznych i chorób płuc. Jest członkiem Nassau Chest Physicians, P.C., którzy są aktywnie zaangażowani w American Lung Association w Nowym Jorku. Schreiber jest dyrektorem SICU w Szpitalu św. Franciszka, dyrektorem medycznym Departamentu Policji Oyster Bay Cove Village i członkiem Korpusu Medycyny Nassau. Pracuje w profesjonalnych szpitalach St. Francis Hospital, North Shore University Hospital (Manhasset and Plainview) oraz St. Joseph Hospital.
