W ŚRODA, 28 grudnia 2011 r. (MedPage Today) - Badania genetyczne oporności na klopidogrel (Plavix) nie dają rzeczywistej przewagi w wynikach sercowo-naczyniowych u pacjentów przyjmujących lek, sugerowana metaanaliza.
Przeprowadzanie jednego lub więcej allele związane z niższym metabolizmem leków korelowały istotnie z mniejszą liczbą hamujących płytek krwi i mniejszym ryzykiem krwawienia w badaniach klinicznych dotyczących wyłącznie klopidogrelu, analizowanych przez Michaela V. Holmesa, MBBS, MSc, University College London i współpracowników.
Ale 18 procent wyższe ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych u tych osób straciło na znaczeniu i zniknęło po opanowaniu niewielkiego odchylenia badania, grupa zgłosiła 28 grudnia wydanie Journal of American Medical Association .
Patrząc tylko na badania oparte na co najmniej 200 zdarzeniach, względne ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych wśród pacjentów, u których przewidywano, że są słabo odpowiadającymi na podstawie genotypu CYP2C19 było zasadniczo neutralne.
W badaniach, które obejmowały zarówno ramiona klopidogrelu, jak i komparatora, Genotyp CYP2C19 nie miał wpływu na działanie klopidogrelu na zdarzenia związane z chorobą sercowo-naczyniową lub krwawienie.
Pomimo dobrego przypadku genotypowania CYP2C19 opartego na metabolizmie klopidogrelu i agregacji płytek krwi, "metaanaliza nie wykazuje klinicznie istotnego związku genotypu z sercowo-naczyniowe z możliwym wyjątkiem zakrzepicy w stencie, zakończyła grupa "Holmes"
Stent zakrzepica miała najsilniejsze ogólne powiązanie z allelami o obniżonej funkcji, co odpowiada absolutnemu wzrostowi 14 zakrzepów w stencie na 1000 osobników.
Ale nawet dla tego środka, większe badania wykazały tendencję do wartości zerowej.
Te wyniki przekonująco wskazują na nadmiernie entuzjastyczne oczekiwania farmakogenomika w personalizowaniu dawkowania klopidogrelu, Steven E. Nissen, MD, z Cleveland Clinic, argumentował w towarzyszącym artykule redakcyjnym
FDA wydała czarną skrzynkę ostrzegającą o zmniejszonej skuteczności klopidogrelu w słabych metabolizatorach, która sugerowała testowanie genotypu CYP2C19.
Chociaż American Heart Association i American College of Cardiology szybko stwierdziły, że nie było wystarczających dowodów na takie ostrzeżenie, FDA zatwierdziła następnie testy na genotyp CYP2C19.
"Konsekwencje skoku FDA do oceny testów CYP2C19 nie można lekceważyć - pisał Nissen, wskazując na klopidogrel jako jeden z najszerzej stosowanych leków w całej medycynie.
Dopóki duża, randomizowana, kontrolowana próba nie będzie właściwie badać strategii, "lekarze powinni rzadko stosować test CYP2C19 i interpretować wyniki. z rozwagą - polecił w redakcji.
Metaanaliza obejmowała 32 badania (sześć randomizowanych prób) z łącznie 42016 pacjentami którzy mieli 3,545 zdarzeń związanych ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi, 579 zakrzepów w stencie i 1,413 przypadków krwawień.
Większość badań przeprowadzono w warunkach ostrego zespołu wieńcowego. Osiem osób było w stabilnej grupie pacjentów, w większości cierpiących na stentowanie.
Kiedy naukowcy przebadali 26 badań obejmujących tylko osoby narażone na klopidogrel, allele o obniżonej funkcji zmniejszyły bezwzględne ryzyko wystąpienia krwawienia o pięć do ośmiu zdarzeń na 1000 osób , ale kosztem ośmiu do 12 innych zdarzeń związanych ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi na 1000.
"Potencjalna korzyść kliniczna z genotypowania w celu dostosowania dawki może nie być tak duża, jak początkowo zakładano," napisała grupa Holmes.
Oni zwrócił również uwagę na problematykę małego badania jako problem, a także obawy dotyczące selektywnego raportowania wyników i możliwość błędnego klasyfikowania genotypu CYP2C19 z powodu problemów z nazewnictwem.
Metaanaliza była ograniczona przez brak danych na poziomie pacjenta, różnice w składzie W badaniach uwzględniono punkty końcowe choroby sercowo-naczyniowej oraz włączono zarówno badania ostrej, jak i stabilnej choroby serca, które mogą osłabić asocjację, jeśli wielkość efektu f klopidogrel był większy w ostrych niż stabilnych przypadkach, grupa przyznała.
