Malaria - leczenie i opcje leczenia |

Zwykle podaje się te same leki, aby zapobiec malarii w celu leczenia infekcji malarią.

Jeśli podróżujesz do regionu, w którym często występuje malaria, Twój lekarz prawdopodobnie zaleci przyjmowanie leków, które mogą pomóc w zapobieganiu infekcji malarią ( znana jako profilaktyka).

Jeśli nadal będziesz leczyć malarię pomimo stosowania profilaktyki, twoje leczenie będzie inne niż zwykle stosowane u osób z malarią, które nie przyjmowały leków zapobiegawczych.

Lekarstwa w celu zapobiegania malarii (profilaktyka)

Zwykle stosuje się te same leki, które są stosowane w leczeniu infekcji malarią, aby temu zapobiec.

Te leki są wybierane według regionu geograficznego, ponieważ istnieją schematy infekcji i oporności na leki w zależności od obszaru podróży.

Konieczna będzie profilaktyka zalecanego czasu przed, w trakcie i po podróży na obszary o powszechnym rozprzestrzenianiu się malarii (obszary endemiczne).

Musisz również stosować profilaktykę malarii, nawet jeśli mieszkałeś w lub jeśli wcześniej chorowałeś na malarię.

Wybór lekarstw na malarię

Leki stosowane w leczeniu malarii i długość leczenia mogą się różnić w zależności od:

Położenie geograficzne, w którym nabyto: to pięć różnych gatunków pasożyta Plasmodium (malaria), żyjących w różnych częściach świata

Malaria często staje się oporna na leki, co oznacza, że ​​leki nie działają już przeciwko malarii. Wybrane leki są częściowo oparte na gatunkach malarii i wzorach lekooporności na obszarze, gdzie zostały zakażone.

Objawy ciężkości: Ciężka malaria wymaga dożylnego (IV) leczenia i hospitalizacji, a nie doustnych leków biorąc pod uwagę nieskomplikowaną malarię.

Ciężką malarię może wywołać każdy gatunek, ale najprawdopodobniej jest to P. falciparum, gatunek najbardziej rozpowszechniony w Afryce subsaharyjskiej

Gatunki pasożyta malarii: Malaria atakuje czerwone krwinki, a większość lekarstw przeciw malarii walczy z pasożytem we krwi.

Infekcje P. gatunki vivax lub P. ovale wymagają dodatkowych leków do zabijania niedojrzałych pasożytów, które mogą pozostawać w stanie uśpienia w wątrobie. Jest to konieczne, aby zapobiec nawrotowi infekcji.

Wiek: Dzieci będą potrzebować mniejszych dawek niż osoby dorosłe, w zależności od ich masy.

Ciąża: Niektóre leki nie są bezpieczne podczas ciąży lub ich bezpieczeństwo w ciąży jest nieznane. Ale ważne jest, aby kobiety ciężarne były leczone z powodu malarii.

Niedobór G6PD: Niektórzy ludzie mają defekt genetyczny, w którym nie wytwarzają enzymu o nazwie G6PD.

Niektóre leki na malarię nie mogą być podawane ludzie z tym niedoborem, więc lekarze mogą przetestować cię na ten niedobór enzymu przed podaniem leków.

Leki przeciw malarii dostępne w Stanach Zjednoczonych

Na całym świecie istnieje pewna zmienność leków dostępnych w leczeniu malarii. W Stanach Zjednoczonych wytyczne dotyczące nieskomplikowanej malarii obejmują następujące leki:

Aralen lub Plaquenil (chlorochiny): Leki te są lekami pierwszego rzutu na nieoporną i nieskomplikowaną malarię z Ameryki Środkowej na zachód od Kanału Panamskiego, Haiti, Republika Dominikany i większość Bliskiego Wschodu.

Chinina: Lek ten stosuje się w leczeniu malarii opornej na chlorochinę. Chinina jest zrobiona z drzewa cynamonowego w Ameryce Południowej.

Prymachina: Lek podaje się ludziom z P. vivax lub P. ovale , aby zabić niedojrzałe pasożyty malarii w wątrobie. Prymachiny nie podaje się osobom z niedoborem G6PD.

Lariam (Meflochina): Lek ten powoduje objawy psychiatryczne i czasami jest unikany.

Malarone (atowaron i proguanil): Ten lek może powodować rozstrój żołądka i należy go przyjmować z posiłkiem lub mlekiem.

Coartem (artemeter i lumefantryna): Ten lek łączy krótko działający lek z długo działającym lekiem.

Terapia skojarzona (ACT), taka jak Coartem, jest kluczem do obecnego leczenia malarii. Artemisininy pochodzą z rośliny "słodkiego piołunu" Artemisia annua .

Doksycyklina, tetracylina i klindamycyna: Te antybiotyki są zwykle podawane w zakażeniach bakteryjnych, ale pomagają także w zatrzymaniu rozmnażania się Pasożyty Plasmodium (malaria).

Dodatkowe leki zatwierdzone do leczenia ostrej malarii w Stanach Zjednoczonych obejmują:

Quinidex (glukonian chinidyny): Lek podaje się w IV w przypadkach ciężkiej malarii . Konieczne jest ciągłe monitorowanie ciśnienia krwi i serca, ponieważ chinidyna może powodować niebezpieczne zdarzenia sercowe.

Artesunate: W związku z tym lek podaje się dożylnie osobom z ciężką malarią, które nie tolerują chinidyny.

Lekarze muszą skontaktować się z lekarzem Centers for Disease Control and Prevention (CDC), aby uzyskać ten lek, ponieważ jest uważany za eksperymentalny w Stanach Zjednoczonych.

Odporność na leki przeciw malarii

Pasożyty malarii nieustannie ewoluują, aby "przechytrzyć" leki, które zwalczają je

Aby spowolnić proces lekooporności, leki często podaje się w kombinacji, aby zwalczać pasożyta na więcej niż jeden sposób.

Ważne jest, aby przyjmować cały cykl leków w celu zapobiegania lub leczenia oraz zdobądź leki z renomowanego źródła.

Testy antynarkotykowe i 24-godzinna gorąca linia konsultingowa dla malarii są dostępne dla amerykańskich dostawców opieki zdrowotnej za pośrednictwem CDC.

Rozwój szczepionki malarycznej

Obecnie nie ma szczepień e za malarię zatwierdzoną do powszechnego stosowania, ale opracowywanych jest wiele szczepionek.

Najbardziej obiecująca szczepionka do tej pory nosi nazwę Mosquirix (RTS, S / AS01). W lipcu 2015 r. Stała się pierwszą P. Falciparum szczepionka do zakończenia pełnych badań klinicznych fazy 3 z pozytywnym zatwierdzeniem naukowym.

Po podaniu niemowlęcia w wieku powyżej 5 miesięcy jako seria czterech dawek, wyniki wykazały:

• 51% zmniejszenie malarii w ciągu 12 miesięcy miesiące po trzeciej dawce, z 45% redukcją ciężkiej malarii
• 39% redukcją malarii podczas 48-miesięcznego okresu obserwacji (zmniejszenie o 43% u chłopców i zmniejszenie o 35% u dziewcząt)

Ponieważ większość zgonów z powodu malarii dotyczy dzieci w wieku poniżej 5 lat, wyniki te są obiecujące.

W październiku 2015 r. Armia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zajmująca się szczepieniami i malarią oficjalnie zaleciła szersze badania nad Mosquirix w Afryce.