Jeśli chodzi o jej wagę, Zoe Stark nie uważa się za idealną kobietę. Ma 5'5 "i waży 163 funty, bardzo stara się stracić 20 funtów.
Ale 100 lat temu," idealna "jest dokładnie taka jak The New York Times opisała kobietę z typem ciała Zoe. Elsie Scheel była 5'7 "i waży 171 funtów, co daje jej wskaźnik masy ciała równy 27, podobnie jak Zoe. W artykule z 1913 roku wydrukowano pomiary panny Scheel i wybrzmiały, że w jej "fizycznym makijażu nie ma jednej wady."
Dziś BMI pomiędzy 25 a 30 uważany jest za nadwagę. BMI powyżej 30 uważane jest za otyłe. Według tych standardów, zarówno Elsie, jak i Zoe są zbyt ciężcy.
Ale nowe badania sugerują, że mogły mieć to w roku 1913.
Badacze porównali współczynniki umieralności wśród różnych klas wagowych. Tylko dwa najwyższe stopnie otyłości (osoby z BMI powyżej 35) były bardziej zagrożone śmiercią. Osoby w kategorii z nadwagą rzeczywiście zrobiły trochę lepiej niż osoby w kategorii "normalnej".
"Czasami to zaskakuje ludzi", mówi doktor nauk medycznych Katherine Flegal z CDC. "Stwierdziliśmy, że nadwaga wiązała się z nieznacznie zmniejszoną śmiertelnością."
Nie zdziwiłoby to "lekarza sądowego", który wybrał Elsie Scheel jako przykład "idealnej" kobiety w 1913 roku.
Ale jak Zoe zwraca uwagę: "To nie jest 100 lat temu." Zoe jest aktywna, je dobrze i czuje się dobrze. Ale nadal chce schudnąć. "Nie podoba mi się, jak wyglądam w ubraniu" - mówi.
