Spisu treści:
Łuszczyca, przewlekła, zapalna choroba skóry, jest uważana za dziedziczną chorobę. Innymi słowy, ryzyko łuszczycy zależy od tego, czy odziedziczyłeś dla niej geny.
Większość osób z łuszczycą ma co najmniej jednego członka rodziny z tą chorobą. Posiadanie łuszczycy w twojej rodzinie nie oznacza, że koniecznie ją dostaniesz, tylko że możesz być zagrożony jej otrzymaniem.
Naukowcy uważają, że wiele genów musi wchodzić w interakcje, aby łuszczyca mogła się rozwinąć. Oprócz genów układ odpornościowy odgrywa ważną rolę w ryzyku łuszczycy. Jeśli masz geny dla łuszczycy, musisz być wystawiony na spust, aby mógł się rozwinąć. Niektóre czynniki wyzwalające obejmują zimną i suchą pogodę, zadrapania lub skaleczenia, ciężką poparzenia słoneczne, niektóre leki, paciorkowce lub stres.
Płytki z łuszczycy rozwijają się, gdy układ odpornościowy nieprawidłowo mówi komórkom skóry, że rosną zbyt szybko. Nowe komórki skóry tworzone są w dniach zamiast w tygodniach. Te nadmiarowe komórki skóry piętrzą się na powierzchni skóry, powodując charakterystyczne zmiany skórne łuszczycy, które są wysuszonymi, podniesionymi, łuszczącymi się czerwonymi plamami o srebrzystobiałych łuskach. Możesz również zobaczyć zmiany w skórze głowy i paznokciach, a także może wystąpić wyjątkowy rodzaj zapalenia stawów, zwany łuszczycowym zapaleniem stawów, mówi Kelly M. Cordoro, MD, profesor dermatologii i pediatrii na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco. Chociaż łuszczyca jest dziedziczna, objawy będą się różnić od członka rodziny do członka rodziny, od łagodnego, łatwo leczonego stanu skóry do zmieniającej życie choroby z głębokim wpływem na fizyczną, emocjonalną i społeczną jakość życia.
The Latest Gene Badania
Przełom w poszukiwaniu określonych genów, które mogą wywołać łuszczycę, pojawił się, kiedy badacze z Washington University School of Medicine w St. Louis, w stanie Missouri, niedawno zidentyfikowali gen (CARD14) z mutacjami w dwóch dużych rodzinach z łuszczycą. Jedna rodzina miała również członków z łuszczycowym zapaleniem stawów. "Nie były to czynniki ryzyka, takie jak te ostatnio opisane w badaniach dotyczących asocjacji całego genomu (GWAS)" - wyjaśnia dr Anne Bowcock, autorka publikacji. "Były to mutacje, które doprowadziły do bardzo dużej szansy na ludzi, którzy nosili u nich rozwijającą się łuszczycę. Zidentyfikowaliśmy również powszechny wariant zwiększający ryzyko łuszczycy (podobny do tych ostatnio zidentyfikowanych w GWAS)."
Dr. Bowcock mówi, że obecnie interesuje się, czy CARD14 odgrywa rolę w szlaku komórkowym, który jest zaburzony w typowych postaciach łuszczycy. To sprawiłoby, że będzie on i jego składniki bardzo dobrymi celami terapeutycznymi do opracowania nowych leków na łuszczycę (i łuszczycowe zapalenie stawów).
Naukowcy odkryli także dziecko, u którego rozwinęła się ciężka łuszczyca krostkowa, która miała mutację w KARTIE 14. "Co ciekawe, jej rodzice nie mieli tej mutacji, więc była to prawdziwa" sporadyczna "przypadek bez rodzinnej historii choroby" - mówi Bowcock. "Są prawdopodobnie inne osoby, które mają łuszczycę w wyniku nowej mutacji."
"To odkrycie pogłębia naszą wiedzę na temat złożonego i skomplikowanego związku między układem odpornościowym, genami i środowiskiem, które prowadzą do łuszczycy u niektórych osób. - mówi dr Cordoro.
Kontrolowanie objawów łuszczycy
Nasilenie łuszczycy jest nieprzewidywalne. "Niektórzy ludzie cierpią na łagodne choroby przez całe swoje życie", zauważa Lisa A. Garner, MD, profesor dermatologii klinicznej w UT Southwestern Medical School w Garland w Teksasie. "Niektóre z nich mają ciężką, rozległą chorobę od początku, a inne zmieniają się od jednej skrajności do drugiej."
Objawy łuszczycy, takie jak zmiany w skórze, włosach, paznokciach i stawach, są spowodowane nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną pacjenta, wyjaśnia Cordoro . Waga może również przyczyniać się do ryzyka łuszczycy u kogoś, ponieważ u osób z nadwagą lub otyłością rozwija się łuszczyca niż ludzie o prawidłowej masie.
Nie ma pewnej metody zapobiegania łuszczycy, jednak opieka nad sobą, rozpoznawanie i leczenie infekcji na wczesnym etapie, utrzymanie zdrowego stylu życia i zdrowej wagi, unikanie używania tytoniu i ograniczanie spożycia alkoholu mogą pomóc, mówi Cordoro.
Chociaż istnieje nie ma trwałych lekarstw, leczenie może kontrolować łuszczycę prawie dla każdego. "Jeśli łuszczyca kogoś stanie się ostrzejsza, leczenie powinno zmniejszyć nasilenie", mówi dr Garner.
Najnowsze terapie to leki do wstrzykiwań znane jako leki biologiczne. "Chociaż te leki mogą mieć poważne skutki uboczne, wiele osób, które są leczone, może uzyskać bardzo dobrą lub doskonałą odpowiedź", mówi Garner.
Biologie stosowane w leczeniu chorób łuszczycowych zabraniają działania komórek T (rodzaj komórki odpornościowej) poprzez blokowanie białek w układzie odpornościowym, takich jak czynnik martwicy nowotworów-alfa (TNF-alfa) lub interleukiny 12 i 23. Te komórki i białka przyczyniają się do rozwoju łuszczycy i artropatii łuszczycowej.
Osoby, które mają łuszczyca lub łuszczycowe zapalenie stawów mają nadmierną produkcję TNF-alfa w stawach lub skórze. Powoduje to gwałtowny wzrost komórek skóry i / lub uszkodzenie tkanki stawów. Blokując TNF-alfa, zapalny cykl chorób łuszczycowych zostaje zatrzymany. Blokery TNF-alfa obejmują infliksymab, adalimumab, golimumab i etanercept. Lek ustekinumab selektywnie celuje w cytokiny interleukiny-12 i interleukiny 23, które mogą przyspieszyć zapalenie związane z łuszczycą.
Inne leczenie łuszczycy obejmują:
- Terapie miejscowe stosowane bezpośrednio na skórę
- Fototerapia, która wykorzystuje kontrolowane światło ultrafioletowe zmniejszyć liczbę zmian łuszczycowych
- Leki doustne, określane jako "ogólnoustrojowe" terapie, ponieważ leczą łuszczycę od wewnątrz, modulując układ immunologiczny lub reakcję skóry na zmieniony układ odpornościowy
Dopóki badacze nie odkryją więcej sekretów ukrytych w ludzkich genach postępy w leczeniu mogą pomóc zrównoważyć intensywność i częstotliwość zaostrzeń łuszczycy.
