Mamy tendencję do myślenia o modelach, aktorkach i innych młodych dorosłych jako ofiarach zaburzeń odżywiania, ale prawda jest taka, że dzieci mogą być zdiagnozowane zaburzenia odżywiania.
Anoreksja, bulimia i upijanie się to trzy podstawowe typy. Anoreksja i bulimia są uważane za zaburzenia psychiczne; Niewiele wiadomo na temat jedzenia objadania się, aby zdefiniować je w ten sposób, chociaż depresja i lęk wiążą się ze wszystkimi trzema stanami. Wszystkie trzy stanowią również poważne zagrożenie dla zdrowia, każde z różnych powodów. Ponieważ ofiary ukrywają swoje zaburzenia odżywiania, może być trudno wiedzieć, co dzieje się z twoim dzieckiem, dopóki warunki nie zostaną rozwinięte. Jako rodzic, pierwszym krokiem do podjęcia jest poznanie wszystkich trzech rodzajów zaburzeń odżywiania, a następnie poznanie ich oznak i objawów w celu ustalenia, czy dziecko jest zagrożone.
Jadłowstręt psychiczny
"Najczęstszy typ zaburzenia odżywiania to jadłowstręt psychiczny, w którym dzieci myślą, że są grube i nie chcą utrzymać swojej masy ciała "- mówi Allan Josephson, MD, profesor i kierownik katedry Child and Adolescent Psychiatry Services w University of Louisville School of Medicine w Louisville , Ky.
Dzieci z anoreksją mają zamiar być szczupłe. Unikają jedzenia z powodu intensywnego strachu przed przybraniem na wadze, więc jedzą bardzo mało, starannie ograniczając zarówno ilość kalorii, jak i ilości. Nieustannie żyją, niezależnie od tego, jak bardzo są chude i mogą nadmiernie się bawić.
Wiele dzieci z anoreksją:
- Mają zniekształcony obraz ciała i uważają się za nadwagę, gdy są faktycznie wychudzone.
- muszą mieć poczucie, że mają kontrolę.
- Obsesja na punkcie kontroli masy ciała.
"[Anoreksja] wydaje się obracać wokół potrzeby kontroli i potrzeby osiągnięcia sukcesu", mówi dr Josephson. Zazwyczaj anorektycy osiągają ponadprzeciętne wyniki społeczne i akademickie.
Bulimia Nervosa
Podobnie jak w przypadku anoreksji, bulimia jest zaburzeniem odżywiania dotykającym dzieci, które starają się być bardzo szczupłe. Dzielą ten lęk przed przybieraniem na wadze, zniekształconym obrazem ciała i zwykle mają negatywne uczucia co do kształtu i wielkości ich ciał.
Ofiara bulimii rozpacza się na bardzo dużej ilości pożywienia, a następnie oczyszcza - poprzez indukowane wymioty, środki przeczyszczające , poszczenie lub nadmierne ćwiczenia - aby uniknąć przyrostu masy ciała. W przeciwieństwie do anorektyczki, osoba z bulimią niekoniecznie ma niedowagę, więc może nie być oczywistej wskazówki wizualnej.
Wiele dzieci z bulimią:
- Czy je przejadanie się i oczyszczanie w tajemnicy i często czuje się zniesmaczone lub wstydzące się ich Zachowanie.
- Miej inne schorzenia psychiczne, takie jak lęk, depresja lub problemy z nadużywaniem substancji.
- Binge do czynienia z intensywnymi emocjami, a następnie oczyszczenie, aby uniknąć przybierania na wadze.
Zaburzenia objadania się
Ludzie z nieporządek związany z popijaniem często się przejada, ale w odróżnieniu od bulimii, nie oczyszczają się one później. Mogą mieć normalną wagę lub nadwagę - czasami bardzo nadwagę.
Osoby z zaburzeniami objadania się głodu:
- Jedz w ogromnej ilości jedzenia, nawet do niewygody, w tajemnicy.
- Może próbować podążać za objadaj się, stosując dietę, która kończy się wywoływaniem bardziej obżartego jedzenia, gdy dieta zawodzi.
- Może czuć się przygnębiony lub zraniony ilością spożywanych pokarmów i może mieć inne schorzenia psychiczne, takie jak lęk.
Luka płciowa w zaburzeniach odżywiania
Chociaż dziewczęta i chłopcy są dotknięci zaburzeniami odżywiania, Josephson twierdzi, że dziewczęta częściej chorują na zaburzenia odżywiania niż chłopcy i szacuje, że 95 procent osób z zaburzeniami odżywiania to kobiety. Wyjątkiem jest uporczywe zaburzenie jedzenia; jedna trzecia do połowy zaangażowanych może być chłopcami.
Zaburzenia odżywiania zwykle nie dotyczą dzieci poniżej 10 lub 11 lat, chociaż istnieją doniesienia o posiadaniu ich młodszych dzieci. Zaburzenia odżywiania nadal dotykają nastolatków i nastolatków i mogą pozostać w wieku dorosłym, jeśli nie zostaną rozwiązane.
Wyzwanie polega na tym, że ofiary zaburzeń odżywiania przyznają, że mają problem i potrzebują pomocy. Pozytywną wiadomością jest to, że można leczyć zaburzenia odżywiania.
