Spisu treści:
Nie przegap tego
Zapisz się na Nasz biuletyn "Zdrowe Życie"
Dziękujemy za rejestrację!
Zapisz się, aby otrzymać więcej DARMOWYCH biuletynów dotyczących zdrowia.
Kiedy Stacey Thureen zauważyła uderzenie w szyję w grudniu 2010 roku, nie myślała o tym zbyt wiele. "Miałem wtedy bardzo złe zimno", mówi. "W pewnym sensie odrzuciłem to jako spuchnięty gruczoł, ponieważ było to schorzenie górnych dróg oddechowych."
Tak jednak nie było. Zamiast tego guz był pierwszą oznaką niedoczynności tarczycy, zaburzenia autoimmunologicznego, które atakowało tarczycę Thureena i zakłócało zdolność organizmu do produkcji hormonu tarczycy.
Diagnoza niedoczynności tarczycy
Thureen, mieszkanka Bostonu, zapytała swojego lekarza o guzek podczas corocznej kontroli około miesiąca po jej odkryciu. USG później ujawnił wzrost na jej tarczycy. W czerwcu 2011 r. Po miesiącach kolejnych badań krwi, skanu i biopsji wykonano częściową wycięcie tarczycy. "Usunąłem lewy płat" - mówi.
Testy przeprowadzone po operacji ujawniły, że Thureen ma zapalenie tarczycy Hashimoto, chorobę autoimmunologiczną, która jest jedną z najczęstszych przyczyn niedoczynności tarczycy w Stanach Zjednoczonych. Dla osób z zapaleniem tarczycy Hashimoto, układ odpornościowy atakuje komórki organizmu w gruczole tarczycy.
Diagnoza niedoczynności tarczycy Thureen doprowadziła do miesięcy testowania i ponownego testowania, aby upewnić się, że brała odpowiednią ilość leków tarczycy. "Zajęło to trochę czasu", mówi o procesie znajdowania właściwego poziomu dawkowania leków. "To nie było zwykłe doświadczenie."
W tym czasie Thureen borykał się z różnymi objawami niedoczynności tarczycy. Doświadczyła dużych wahań wagi, wypadania włosów, nocnych potów i wrażliwości na zimno i ciepło. Doświadczyła także zmęczenia, które powstrzymywało ją od jednego z jej ulubionych rozrywek - biegania. "Pamiętam w ciągu tych kilku pierwszych tygodni po operacji, że po prostu nie chciałem biegać, po prostu nie czułem się sobą."
Szczegółowe leczenie niedoczynności tarczycy
Osoby z niedoczynnością tarczycy można przepisać w postaci syntetycznej hormon tarczycy zastępujący naturalny hormon, którego tarczyca nie jest już w stanie wyprodukować. Ponieważ syntetyczne leki hormonalne są tak silne, może zająć trochę czasu, aby uzyskać właściwą dawkę.
Lekarze rozpoczęli leczenie Thureen około sześć tygodni po operacji. "Nie przepisano mi zbyt dużej dawki", mówi. "To wystarczyło, żeby zmniejszyć liczbę".
Minęło sześć do ośmiu tygodni zanim lek zaczął działać, łagodząc objawy niedoczynności tarczycy i pomagając jej czuć się bardziej jak ona ponownie. "Miałem następną krew, a potem kilka tygodni po tej kolejnej rundzie krwi", mówi. "Były to badania krwi, aby zobaczyć, jak dobrze mój hormon tarczycy produkuje hormon i czy moje ciało właściwie wchłania hormon tarczycy."
Ogólnie rzecz biorąc, potrzeba około miesiąca na leczenie, aby zacząć stabilizować poziom tarczycy u ludzi, mówi Stephanie Lee , MD, PhD, Associate szef endokrynologii, żywienia i cukrzycy w Boston Medical Center i profesor nadzwyczajny w Boston University School of Medicine. Następnie lekarze będą powtarzać poziomy co cztery do sześciu tygodni, aby dostosować dawkę, aż poziom hormonów tarczycy będzie normalny. Cały proces zwykle nie trwa dłużej niż sześć miesięcy.
Thureen miał szczęście. "Byłem bardzo wdzięczny, że ilość zalecana przez lekarza do mojej dawki była dokładnie tym, czego potrzebowałem", mówi. "Nie było potrzeby ulepszania".
Nie ma takiej potrzeby, dopóki nie zaszła w ciążę pod koniec 2011 roku. Ciąża może mieć wpływ na kobiety z niedoczynnością tarczycy, ponieważ hormon estrogenowy zaburza zdolność organizmu do wykorzystania hormonu tarczycy . "Gdy tylko zajdzie w ciążę, łożysko zaczyna wytwarzać dużo estrogenu" - mówi Lee.
"Pracowałem bardzo blisko z moim lekarzem" - wspomina Thureen. "W pewnym momencie wykonywałem badania krwi co dwa tygodnie w celu oceny poziomu tarczycy i upewnienia się, że dawkowanie leku było tam, gdzie powinno być."
Skończyło się na tym, że potrzebowała większej dawki tarczycy leki podczas ciąży. Ale od wielu miesięcy wróciła do tej samej mniejszej dawki, a ona wróciła do aktywności. "Wciąż biegam całkiem sporo i pływam" - mówi Thureen. "A teraz mamy małe dziecko, więc to też stawia mnie na nogach."
Kiedy nie biegnie, aby dogonić swojego malucha, Thureen oferuje porady innym z niedoczynnością tarczycy: "To bardzo ważne, aby słuchać swojej ciało, ponieważ zaczniesz rozpoznawać, jakie są twoje typowe objawy "- mówi. "A kiedy te symptomy zaczną się psuć, koniecznie porozmawiaj z lekarzem."
