Spisu treści:
- Rozpowszechnienie schizoafektywnego zaburzenia
- Przyczyny i czynniki ryzyka schizoafektywnego zaburzenia
- Objawy schizoafektywnego zaburzenia
- Badanie i diagnoza schizoafektywnego zaburzenia
- Zaburzenia i stany związane z zaburzeniami schizoafektywnymi
- Zabiegi i terapie zaburzeń schizoafektywnych
Schizoafektywne zaburzenie jest chorobą psychiczną, która działa jak połączenie powiązanych schorzeń: schizofrenii i depresji lub choroby afektywnej dwubiegunowej. (1)
Osoby z zaburzeniami schizoafektywnymi mają objawy podobne do schizofrenii (halucynacje lub złudzenia i inne objawy) oraz epizody nastroju (epizod manii lub epizod depresyjny).
Schizoafektywne zaburzenie nie było tak dobrze badane jak schizofrenia lub zaburzenia afektywne dwubiegunowe, więc leczenie zaburzeń schizoafektywnych zostało zapożyczone z tych powiązanych schorzeń i zaburzeń depresyjnych, zgodnie z National Alliance on Mental Illness (NAMI). (1)
Rozpowszechnienie schizoafektywnego zaburzenia
Schizoafektywne zaburzenie jest rzadkim schorzeniem.
Dotyczy 0,3 procent populacji USA, według NAMI. To około 1 na każde 333 osoby. (1)
Kobiety mogą być nieco bardziej podatne na rozwój choroby niż mężczyźni. Choroba rozwija się zazwyczaj we wczesnym wieku dorosłym. (2)
Przyczyny i czynniki ryzyka schizoafektywnego zaburzenia
Dokładna przyczyna schizoafektywnego zaburzenia nie jest znana. Schizoafektywne zaburzenie może być spowodowane przez kombinację czynników: (1)
Genetyka Jeśli masz rodzica lub rodzeństwo z zaburzeniami schizoafektywnymi, istnieje większe prawdopodobieństwo rozwinięcia tego stanu.
Chemia i struktura mózgu Osoby z zaburzeniami schizoafektywnymi mogą mieć pewne różnice w funkcjonowaniu mózgu.
Używanie narkotyków Niektóre leki, takie jak konopie indyjskie, są powiązane z rozwojem schizoafektywnego zaburzenia.
Objawy schizoafektywnego zaburzenia
Schizoafektywne zaburzenie wpływa na każdą osobę inaczej. U niektórych osób występują ciężkie objawy, a następnie okresy poprawy.
Objawy mogą obejmować: (1)
- Halucynacje (widzenie lub słyszenie rzeczy, których nikt inny nie może zobaczyć ani usłyszeć)
- Urojenia (fałszywe , czasami paranoiczne przekonania)
- Dezorganizacja lub nielogiczne myślenie (przełączanie się bardzo szybko między niespokrewnionymi tematami, mowa może się wydawać pomieszana)
- Depresyjny nastrój (uczucia smutku, pustki lub bezwartościowości, które nie znikną)
- Mania (uczucie euforii, myśli wyścigów lub ryzykowne zachowanie)
- Myśli lub zachowanie samobójcze
Badanie i diagnoza schizoafektywnego zaburzenia
Twój lekarz przeprowadzi ocenę zdrowia psychicznego, jeśli podejrzewa schizoafektywne zaburzenie.
Zostaniesz skierowany również do psychiatry.
Twój lekarz wykluczy warunki medyczne lub związane z używaniem narkotyków, które mogą powodować podobne objawy. Warunki te mogą obejmować udar, uszkodzenie mózgu, niektóre choroby wątroby, niektóre choroby autoimmunologiczne, niedobory witamin, nieleczoną kiłę lub wycofanie się z alkoholu lub benzodiazepin. (3)
Zaburzenia i stany związane z zaburzeniami schizoafektywnymi
W przeszłości proces diagnozowania zaburzeń schizoafektywnych mógł być mniej precyzyjny niż obecnie. W 2013 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne zrewidowało swoje wytyczne, aby dać lekarzom więcej wskazówek dotyczących identyfikacji zaburzeń schizoafektywnych. W rezultacie dzisiaj istnieje więcej rozróżnień między schizofrenią a epizodami nastroju i zaburzeniami schizoafektywnymi. Kryteria zachęcają klinicystów do rozważenia całego przebiegu choroby i sprawdzenia, czy w większości przypadków wystąpiły epizody nastroju.
Aby uzyskać diagnozę zaburzenia schizoafektywnego, musisz doświadczyć pewnych objawów psychotycznych przez okres dwóch tygodni lub dłużej, kiedy nie doświadczaj epizodów nastrój, takich jak epizody maniakalne lub depresyjne. Ponadto epizody nastroju muszą występować podczas większości chorób.
Niektóre osoby doświadczają jedynie objawów psychotycznych podczas zaburzeń nastroju. W takich przypadkach lekarze diagnozują chorobę afektywną dwubiegunową lub depresję z cechami psychotycznymi. (4) Różnica jest niewielka, ale może wpływać na rodzaj leku stosowanego podczas leczenia.
Ludzie z zespołem stresu pourazowego (PTSD) czasami doświadczają objawów psychotycznych, takich jak słyszenie głosów lub widzenie rzeczy, które nie są prawdziwe . (5) Osoby cierpiące na PTSD często mają natrętne myśli lub wspomnienia przeszłych traumatycznych wydarzeń. (6) Trudno jest odróżnić te retrospekcje od prawdziwych halucynacji. (5)
Ponieważ objawy mogą się nakładać, nie zawsze jest jasne, czy dana osoba cierpi na PTSD lub chorobę podobną do schizofrenii, taką jak schizofrenia lub zaburzenie schizoafektywne. (5)
Zabiegi i terapie zaburzeń schizoafektywnych
Schizoafektywne schorzenie leczone jest kombinacją leków i psychoterapii (rozmowa z profesjonalnym terapeutą).
Nie ma lekarstwa na schizoafektywne zaburzenie, ale można nim zaradzić i zminimalizowane przy odpowiednim leczeniu.
Leki na zaburzenia schizoafektywne obejmują następujące leki: (7)
Leki przeciwpsychotyczne Leki te są przepisywane w celu zmniejszenia lub wyeliminowania objawów, takich jak halucynacje lub urojenia.
Leki przeciwdepresyjne Te leki pomagają zrównoważyć substancje chemiczne w mózgu, które wpływają na nastrój i emocje. Leki przeciwdepresyjne mogą osłabić uczucie smutku lub pustki.
Stabilizatory nastroju Leki te pomagają wyrównać "wysokie" i "niskie", które są charakterystyczne dla choroby afektywnej dwubiegunowej.
Zabiegi nielecznicze na schizoafektywne zaburzenia obejmują następujące opcje: ( 1)
Terapia poznawczo-behawioralna Porozmawiasz z terapeutą, aby opracować strategie radzenia sobie z niektórymi objawami.
Grupy samopomocy Są to spotkania, które odbywają się w bezpiecznym środowisku, w którym możesz kontaktować się z ludźmi którzy przechodzą przez te same rzeczy, co ty. Profesjonalni terapeuci mogą, ale nie muszą, brać w tym udział.
Terapia rodzinna Wiąże się to z wizytą u terapeuty wraz z niektórymi lub wszystkimi członkami rodziny.
Pomocne jest, gdy twoja rodzina wie jak najwięcej o twoim stanie zdrowia. Terapeuci mogą również pomóc Twojej rodzinie w znalezieniu umiejętności rozwiązywania problemów i strategii radzenia sobie z problemami.
Rehabilitacja Programy te mogą obejmować szkolenie zawodowe i doradztwo, zarządzanie finansami oraz rozwój umiejętności komunikacyjnych.
Programy rehabilitacji uczą strategii, które pomagają osoby z zaburzeniami schizoafektywnymi działają lepiej w swoich społecznościach.
Skoordynowana opieka specjalistyczna To podejście do leczenia oparte na zespołach obejmuje spotkania ze skoordynowanym zespołem opieki, w tym klinicystami, terapeutami i pracownikami przypadku, w połączeniu z niskimi dawkami leków przeciwpsychotycznych i innych leków. . (8)
