Zapisz się, aby otrzymywać informacje o zdrowym trybie życia Newsletter
Dziękujemy za rejestrację!
Zarejestruj się, aby otrzymać DARMOWĄ codzienną opiekę zdrowotną newslettery.
Większość ludzi zdaje sobie sprawę z fizycznych objawów choroby Parkinsona. Mniej powszechne jest jednak to, że około 40 procent osób z tą chorobą doświadcza także poznawczych skutków ubocznych, takich jak urojenia i halucynacje, zgodnie z artykułem opublikowanym w 2014 r. W czasopiśmie Practical Neurology.
Określany jako psychoza Parkinsona, takie objawy są zazwyczaj łagodne - na przykład dana osoba może zobaczyć kota, którego nie ma. Mogą one jednak pogarszać się z biegiem czasu lub spotęgowane przez demencję, co prowadzi do strachu lub paranoi. W rzeczywistości psychoza jest jednym z głównych powodów, dla których ludzie cierpiący na tę chorobę wchodzą do placówki opiekuńczej, a także odpowiada za prawie jedną czwartą wszystkich hospitalizacji związanych z chorobą Parkinsona.
Nawet jeśli twoja ukochana osoba czuje się z nich zakłopotana, to jest ważne aby omówić oznaki psychozy z zespołem medycznym, abyś mógł opracować plan działania. Zacznij tutaj, z tymi ośmioma pytaniami dla neurologa.
Pytanie 1: Co powoduje omamy lub urojenia?
Chociaż psychoza może być objawem choroby Parkinsona, może być wywołana przez leki stosowane w leczeniu tej choroby. W przypadku choroby Parkinsona, organizm człowieka stopniowo przestaje wytwarzać dopaminę chemiczną w mózgu - reakcja, którą wiele leków próbuje przeciwdziałać jako sposób kontrolowania objawów motorycznych. Niestety, ten wzrost dopaminy dostarczanej przez lek może również stymulować części mózgu zaangażowane w psychozę.
Istnieją również inne potencjalne przyczyny. Według jednej z teorii, dr Veronica Santini, neurolog i specjalista chorób ruchowych na Uniwersytecie Stanforda w Palo Alto w Kalifornii, halucynacje są spowodowane problemami z widzeniem, takimi jak podwójne widzenie, kolejny objaw choroby Parkinsona. Zdolność do jasnego myślenia również może być czynnikiem, mówi dr Santini, choć zauważa, że "widzimy [psychozę] u osób, które nie mają żadnych problemów poznawczych."
Pytanie 2: Co możemy zrobić z psychoza?
Jeśli twojemu bliscy nie przejmują się objawy (i nie robi nic niebezpiecznego z ich powodu), nie musicie wiele robić. Wielu pacjentów twierdzi, że kiedy mają halucynacje, wiedzą, że nie są prawdziwi - mówi Santini. "W takim scenariuszu", mówi, "niekoniecznie jest to coś, za czym musisz ścigać i leczyć".
W innych przypadkach halucynacje mogą być jednak niepokojące - nawet jeśli osoba z chorobą Parkinsona wie o tym " nie jestem prawdziwy. Mówi Santini: "Miałem pacjentkę, która widziała ludzi w swojej łazience, a każdej nocy, kiedy wstała, by pójść do łazienki, ludzie tam byli. Wiedziała, że nie są prawdziwe, ale naprawdę przeszkadzało jej to, że ludzie patrzyli na nią w łazience. "
W takim przypadku, czy osoba wie, że halucynacja jest prawdziwa, czy nie, możesz zastanowić się czy symptom
Pytanie 3: Jakie są opcje leczenia? Pierwszym krokiem jest poszukiwanie innych problemów medycznych, które mogą wywoływać objawy, takich jak infekcja, mówi Santini. • Podwyższone ryzyko infekcji dróg moczowych, powiedzmy, taka infekcja może powodować poznawcze skutki uboczne.
Następne pytanie, które należy zadać, to czy można zmienić lub dostosować lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. w celu zminimalizowania halucynacji i urojeń bez pogarszania się objawów motorycznych.
Pytanie 4: Czy istnieje lek, który mógłby pomóc?
Klasyczne leki przeciwpsychotyczne mogą leczyć nastrój poprzez blokowanie dopaminy - i chociaż to może pomóc w psychozie, mówi Santini, to może al więc pogorszyć objawy motoryczne.
Nowy lek przeciwpsychotyczny, pimawanseryna, został zatwierdzony przez Food and Drug Administration w 2016 roku; obejmuje raczej receptory serotoninowe niż poziomy dopaminy, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla niektórych osób. "Ale", mówi Santini, "ten lek zajmuje około sześciu tygodni, aby zacząć działać."
Santini również przepisuje leki stosowane w leczeniu choroby Alzheimera, w tym donepezil i memantynę. Mogą one "pozbyć się halucynacji", mówi, "szczególnie jeśli pacjent ma jakieś upośledzenie poznawcze."
Pytanie 5: Czy jest coś, co mogę zrobić, aby zminimalizować wyzwalacze?
Za mało snu, odwodnienie, a nawet niektórych porach dnia - nasz wzrok może zostać zdezorientowany wczesnym wieczorem, na przykład, kiedy słońce zachodzi - może być wyzwalaczem, mówi Santini. Spróbuj wymienić możliwe wyzwalacze w dzienniku i, jeśli to możliwe, zrób plan aby pomóc twojemu ukochanemu unikać ich w jak największym stopniu.
Pytanie 6: Co powinienem zrobić, aby pomóc mojemu ukochanemu podczas halucynacji lub złudzeń?
Zachowanie spokoju i zapewnianie bezpieczeństwa może pomóc - i tak można wyciągnąć i " dotykając "halucynacji", mówi Santini, spróbuj powiedzieć coś w stylu: "Wiem, że to może cię przerazić, ale jestem tutaj i nie pozwolę, aby coś się stało. Zobaczmy, co tam jest."
Ważne jest również spraw, aby dom był jak najbardziej bezpieczny, na przykład Santini radzi ludziom, aby nie trzymali broni palnej, broni ani ew pl kluczyki do samochodu leżą dookoła i do korzystania z pasa bezpieczeństwa na wózku inwalidzkim, jeśli istnieje szansa, że ukochana osoba spróbuje wyskoczyć i uciec.
Pytanie 7: Co mogę zrobić, aby zająć się sobą z powodu psychozy?
Pamiętaj, że nie jesteś sam, mówi Santini. Ty, twój ukochany i neurolog są po tej samej stronie. Ważne jest również, aby pamiętać, że nie musisz samodzielnie brać na siebie odpowiedzialności: Podczas gdy niektóre środki są pod Twoją kontrolą - jak utrzymywanie bezpiecznego domu - psychoza może wymagać leczenia lekiem przez neurologa.
Pytanie 8: Jak długo będzie psychoza nadal?
Halucynacje i urojenia zwykle przychodzą i odchodzą, ale prawdopodobnie nie zatrzymają się całkowicie. Santini mówi: "Zawsze możesz z nimi żyć".
Dobrą wiadomością jest to, że psychoza niekoniecznie pogarsza się wraz z chorobą Parkinsona, mówi Santini. Dopóki objawy są łagodne, a twoja ukochana nie działa na nich, możesz być w stanie z nimi żyć. "Problem polega na tym, że stają się one niemożliwe do opanowania", mówi. Dlatego ważne jest, aby porozmawiać z neurologiem o wszelkich zauważonych zmianach i przeprowadzić rozmowę na temat leczenia, jeśli będzie to konieczne.
