Spisu treści:
To niepokojące i uciążliwe uczucie - często mające potrzebę pójścia do łazienki, mimo że twoje wnętrzności są puste. Jeśli masz zapalną chorobę jelit (IBD), możesz być zbyt dobrze zaznajomiony z tym symptomem, który nazywa się tenesmus. Na szczęście twój lekarz może ci pomóc.
Tenesmus jest trudny do zignorowania, a bieganie do łazienki wielokrotnie "znacząco wpływa na jakość życia" - mówi dr Adam Ehrlich, MPH, adiunkt medycyny w Lewis Katz School of Medicine w Temple University w Filadelfii i dyrektor medyczny programu chorób zapalnych jelit w Temple University Hospital.
Objawy Tenesmus
Zarówno wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jak i choroba Crohna mogą powodować zapalenie odbytnicy daje ludziom "fałszywe wrażenie lub potrzebę poruszania wnętrznościami, nawet jeśli w odbytnicy nie ma stolca" - mówi dr Paul R. Sturrock, lekarz jelita grubego i odbytnicy w UMass Memorial Medical Center w Worcester, Massachusetts . Tenesmus może również wiązać się ze skurczami brzucha i bólem odbytnicy.
"Często pacjenci opisują wiele małych ruchów jelit w ciągu dnia, ponieważ wielokrotnie chodzą do łazienki, aby spróbować ewakuować i złagodzić uczucie, które odczuwają, "Mówi dr Sturrock.
W miarę rozszerzania się i kurczenia zapalenia odbytnicy nawet niewielka ilość stolca, a nawet gazu, może wywoływać uczucie potrzeby wypróżnienia, mówi dr Ehrlich. Ludzie często czują się, jakby mieli wypadek, jeśli nie dotrą do łazienki na czas. Kiedy tam dotrą, "nic się nie wyda, a [wysiłek] jest czasem niewygodny." Ludzie mogą również odczuwać śluzowe wydzieliny z odbytu.
Culprit? Zapalenie
Cokolwiek, co powoduje zapalenie odbytu, może prowadzić do próchnicy. Na przykład, niektóre choroby przenoszone drogą płciową, takie jak chlamydie, mogą powodować zapalenie się odbytnicy, mówi Ehrlich. Mężczyźni, którzy otrzymali radioterapię w okolicy odbytnicy z powodu raka prostaty, mogą również odczuwać tenesmus, mówi. Hemoroidy są inną przyczyną.
Tenesmus jest szczególnie częsty u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. "Z definicji wrzodziejące zapalenie okrężnicy rozpoczyna się w odbytnicy i porusza się w górę przewodu pokarmowego" - wyjaśnia Ehrlich. "Tak więc prawie wszyscy pacjenci z zapaleniem jelita grubego i stanem zapalnym z zapaleniem odbytnicy są zagrożeni przeciążeniem jako objawem, jeśli nie byli jeszcze leczeni z powodu IBD."
U osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna najczęstszym obszarem zapalenia jest jelito kręte, lub najniższa część jelita cienkiego, więc są mniej podatne na tenesmus, mówi Ehrlich.
W małym badaniu 38 pacjentów z NZJ opublikowanym w lipcu 2016 r. w National Journal of Medical Research , ponad 90 procent osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego zgłaszało tenesmus, podczas gdy około 18 procent osób z Crohnem miało objaw.
Leczenie Tenesmus
Jeśli pozostajesz na szczycie swojej choroby i używasz dobrego schematu leczenia podtrzymującego przepisanego przez twój gastroenterolog, możesz zapobiec zapaleniu odbytnicy na tyle, by spowodować próchnicę, mówi Sturrock.
Jeśli symptom rozwinie się, doktorzy mogą przepisać terapie miejscowe, które pacjenci mogą włożyć jako czopek do odbytnicy, mówi Ehrlich. Należą do nich leki aminosalicylowe (5-ASA), najczęściej mesalamina. Mezalaminę można podawać również poprzez samo lewatywę.
Gastroenterolodzy mogą również przepisać czopki steroidowe, takie jak hydrokortyzon, w piance, którą można wprowadzić do odbytu, aby zmniejszyć stan zapalny. Nowsze lekarstwo o nazwie budezonid MMX jest również dostępne w postaci pianki do czopków i może zmniejszać zapalenie odbytu, według badania opublikowanego w kwietniu 2015 r. W Gastroenterologia .
Ponadto, lekarze mogą zalecać doustne 5-ASA do zarządzania ogólną IBD, co może pomóc w łagodzeniu stresu, mówi Ehrlich. Ludzie, którzy cierpią na cięższą chorobę, mogą korzystać z terapii biologicznych, takich jak Remicade (infliksymab).
Podczas gdy lekarze mogą zalecać operację osobom z ciężkim IBD wpływającym na odbytnicę i potencjalnie większą część jelita grubego, operacja sama w sobie nie jest stosowana w leczeniu tego bólu. , mówi Sturrock. Jednak pacjenci z usuniętym odbytem zwykle znajdują zwolnienie z objawu.
