Staw kory mózgowej jest czasami wykonywany w celu potwierdzenia klinicznej diagnozy MS. Ustalenia nie potwierdzą ani nie wykluczą stwardnienia rozsianego i jest ryzyko dla procedury kręgosłupa. Jakie wnioski diagnostyczne są poszukiwane, które uzasadniałyby ryzyko nakłucia lędźwiowego i jak odkrycia mogą zmienić obecne leczenie jednym z zatwierdzonych przez FDA lekami MS?
W wielu, a nawet w większości przypadków, diagnoza stwardnienia rozsianego może być ustalone na podstawie obrazu klinicznego (innymi słowy, objawów osoby) w połączeniu z MRI mózgu i rdzenia kręgowego. Większość pacjentów będzie miała objawy typowe dla stwardnienia rozsianego i / lub cech charakterystycznych MRI. W takich przypadkach badanie płynu rdzeniowego dostarcza bardzo mało użytecznych informacji.
Są jednak również przypadki, w których objawy są niespecyficzne i mogą również występować w wielu innych zaburzeniach neurologicznych lub medycznych, lub MRI nie jest specyficzne, być może z niewielką liczbą "białych plam", które nie spełniają kryteriów rozpoznania SM. W takich przypadkach charakterystyczne odkrycia (obecność oligoklonalnych prążków lub wysoka synteza IgG [immunoglobuliny G, gamma globuliny] na rdzeniu kręgowym mogą pomóc w ustaleniu prawidłowej diagnozy.
W mojej praktyce stwierdziliśmy, że kranik kręgowy jest odpowiednie do diagnozy u około 10 procent pacjentów, chociaż liczba ta będzie się różnić w zależności od lekarza.
Nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe) może czasami oferować wyniki wskazujące na diagnozę inną niż MS. Chociaż chcemy, aby większość pacjentów ze stwardnieniem rozsianym była leczona tak szybko, jak to możliwe, po ich zdiagnozowaniu, nie chcemy być w stanie leczyć kogoś za pomocą wstrzykiwalnych leków, jeśli stwardnienie rozsiane nie jest właściwą diagnozą.
Dowiedz się więcej w Centrum Stwardnienia Rozsianego Codziennego Zdrowia.
