W 2010 r. 58-letnia Alexis Rose z St. Paul w stanie Minnesota została zdiagnozowana z zespołem stresu pourazowego (PTSD) po seria traumatycznych wydarzeń, w tym nadużyć i zaniedbań, których nie zdecydowała się dzielić. "Moja trauma była dość znacząca" - wyjaśnia Rose. "Przeszedł on okres około 20 lat, po czym następnych 17 lat grozi milczeniem."
Rose, autor Niezbadany: historia odporności, odwagi i triumfu , mówi że gdy zaczęła mówić rodzinie, przyjaciołom i ludziom o mówieniu o PTSD, zaczęła napotykać piętno.
"Jestem dość elokwentny i wyglądam dobrze, więc te dwie rzeczy już mnie bardzo przygotowały stygmatyzacji - mówi. Ludzie często mówili jej: "Nie wyglądasz na chorego", "Kiedy zamierzasz się z tym pogodzić?" Lub "Czy nie możesz po prostu wybaczyć, żebyś mógł się poprawić?"
"Czujesz się jak ty" pochodzą z miejsca, w którym zawsze musisz wyjaśniać, "mówi Rose. "Z początku bardzo mnie to zasmuciło i sprawiło, że poczułem się jak:" Cóż, podrabiam "i" Co jest ze mną nie tak? " i "Dlaczego nie mogę tego po prostu przezwyciężyć?"
Stygmat spowodował również, że Rose straciła wielu przyjaciół, którzy nie mogli zaakceptować tego, że nie była szczęśliwą, uśmiechniętą kobietą, którą zawsze znali. "Ludzie po prostu chcieli, żebym był w porządku", mówi.
Być może najbardziej szokujące było to, że lekarz, którego Rose widziała na badanie, zrobił lekceważący komentarz, gdy dowiedziała się, że cierpi na PTSD. Jak wspomina Rose, "spojrzała na mnie kwadratowo w twarz i powiedziała:" Masz PTSD? Dlaczego nie możesz tego po prostu przezwyciężyć? "
