Wysoce czuły test krwi może identyfikować pacjentów z Podniesiono ryzyko zgonu w miesiącu po zabiegu chirurgicznym, sugeruje duże badanie.
Średnio 1 procent pacjentów umiera w ciągu 30 dni po operacji pozasercowej - większość z ataku serca, powiedział badacz dr PJ Devereaux, profesor McMaster University w Ontario, Kanada.
Badanie białka zwanego troponiną, które znajduje się w mięśniu sercowym, może pomóc zidentyfikować tych pooperacyjnych pacjentów najbardziej zagrożonych, doniesiono o Devereaux i międzynarodowym zespole naukowców.
Jednak badanie mogłoby nie udowodnią bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między poziomem troponiny a ryzykiem zgonu
Operacja jest dużym obciążeniem dla narządów ciała. Troponina uwalnia się do krwi, gdy mięsień sercowy został uszkodzony, wyjaśnił Devereaux.
"Większość urazów serca ma miejsce w pierwszym dniu po operacji, kiedy większość pacjentów otrzymuje narkotyki, które mogą maskować typowe objawy serca "- powiedział Devereaux, który specjalizuje się w metodach badania, dowodach i wpływie na zdrowie.
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków niedawno zatwierdziła test troponiny o wysokiej czułości. Zespół Devereaux stwierdził, że jest dokładnie zlokalizowany wśród zagrożonych pacjentów - nawet tych bez wyraźnych objawów uszkodzenia serca.
Na najwyższych poziomach w ciągu pierwszych trzech dni po zabiegu, troponina może wskazywać na zwiększone ryzyko zawału o blisko 30% co miesiąc odkryli naukowcy.
Pomiar troponiny po operacji powinien być częścią standardowej opieki, powiedział Devereaux, dodając, że test jest stosunkowo tani.
ZWIĄZANE: Wielu pacjentów z zawałem serca nie trzyma się statyków
pod wrażeniem wyników badań, inni eksperci stwierdzili, że samo badanie nie uratuje istnień ludzkich.
"Jednym z największych zagrożeń przy każdej operacji jest atak serca podczas operacji lub bezpośrednio po niej", powiedział dr Byron Lee, profesor medycyny i dyrektor laboratoriów i klinik elektrofizjologicznych na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco.
Ten nowy test podnosi niewielkie obrażenia serca, które mogą pozostać niezauważone, powiedział.
Jednak "w tym celu być naprawdę zmielonym przełamując, będziemy musieli znaleźć sposoby, aby chronić pacjentów, którzy pozytywnie testują ", powiedział Lee.
Dr. Gregg Fonarow, profesor kardiologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, zgodził się, że samo badanie nie wystarcza, aby utrzymać pacjentów przy życiu.
"Podczas gdy ten biomarker identyfikuje pacjentów o podwyższonym ryzyku umierania, potrzebne są dalsze badania aby ustalić, czy informacje te można wykorzystać w sposób, który zmodyfikuje ryzyko i poprawi wyniki pooperacyjnych pacjentów "- powiedział Fonarow.
W celu przeprowadzenia badania naukowcy zgromadzili dane dotyczące ponad 21 800 mężczyzn i kobiet z 13 krajów, w wieku 45 lat i starsi, którzy przeszli poważną operację bez udziału serca.
Ich operacja obejmowała zabiegi wymiany stawu biodrowego i kolanowego na chirurgię jamy brzusznej, piersi i klatki piersiowej
Aby ocenić dokładność oznaczania troponin w wykrywaniu uszkodzeń serca, poziom białka mierzone sześć do 12 godzin po operacji i codziennie przez trzy dni.
U około 18 procent pacjentów stwierdzono uszkodzenie serca niezwiązane z ich stanem przed zabiegiem chirurgicznym. W prawie wszystkich przypadkach (93 procent) uszkodzenie serca nie byłoby możliwe, gdyby nie mierzono troponiny, twierdzą autorzy badań.
W ciągu 30 dni od operacji, 266 pacjentów zmarło, powiedział Devereaux.
Kiedy poziom troponiny były między 20 a 65 nanogramów na litr (ng / L) krwi, ryzyko śmierci w ciągu miesiąca po zabiegu wynosiło 3 procent. Ryzyko śmierci wzrosło wraz z białkiem, osiągając około 30 procent na poziomie 1000 ng / L lub więcej, stwierdzili naukowcy.
Ponadto zmiana stężenia troponiny na poziomie 5 ng / l lub więcej była również powiązana ze zwiększonym ryzykiem zgonu w ciągu 30 dni po zabiegu.
Nawet bez objawów, takich jak ból w klatce piersiowej lub nieprawidłowe EKG (elektrokardiogram), ryzyko śmierci związane z troponiną było przewidywalne, stwierdzili naukowcy.
Raport został opublikowany 25 kwietnia w Journal of American Medical Association .
