Dieta jo-jo - szybko tracąca Waga tylko do szybkiego odzyskania - może zwiększyć ryzyko problemów z sercem, sugeruje nowe badanie.
Ludzie, którzy doświadczają regularnych wahań wagi od 8 do 10 funtów, są znacznie bardziej narażeni na choroby serca, zawał serca, udar i inne dolegliwości związane z sercem niż osoby, które doświadczyły jedynie przesunięć o 2 funty lub mniej, powiedział główny naukowiec Dr. Sripal Bangalore. Jest kardiologiem interwencyjnym z NYU Langone Medical Center w Nowym Jorku.
W szczególności, dietetycy yo-yo mieli ponad dwukrotnie większe ryzyko zgonu, ataku serca lub udaru w porównaniu z osobami, które utrzymywały względnie stałą masę ciała, Bangalore powiedział:
"Za każdą zmianę wagi ciała o 1,5 do 2 funtów ryzyko jakiegokolwiek zdarzenia wieńcowego lub sercowo-naczyniowego wzrosło o 4 procent, a ryzyko zgonu o 9 procent," powiedział Bangalore.
Pacjenci z chorobą serca zachęca się do zrzucenia kilogramów, jeśli mają nadwagę lub są otyłe, ale bardzo trudno jest utrzymać utratę wagi, powiedział Bangalore. Przyrost masy ciała często następuje po utracie wagi, popadając w rytmiczny wzór, który lekarze nazywają "waga na rowerze".
Aby sprawdzić, czy zmiany masy ciała mają jakikolwiek wpływ na zdrowie serca, Bangalore i jego współpracownicy przeanalizowali dane medyczne od 10 000 pacjentów ze stwardnieniem tętnic w badanie kliniczne mające na celu sprawdzenie działania leków na statyny.
ZWIĄZANE Z NIMI: Czy dieta wegetariańska jest zdrowsza?
Pacjentów śledzono przez cztery lata, a lekarze regularnie mierzą ich stan zdrowia i wagę ciała.
Naukowcy odkryli, że osoby, których waga dramatycznie się wahała, były bardziej narażone na choroby serca, zawał serca, zatrzymanie akcji serca, zablokowane tętnice, dusznicę bolesną, udar lub niewydolność serca.
Ryzyko śmierci było o 124% wyższe, atak serca o 117% wyższy, i udar mózgu o 136 procent wyższy, po uwzględnieniu innych czynników, badanie mówi.
Bangalore uważa, że dramatyczne zmiany masy ciała mogą powodować wiele stresu na ciele, a także powoduje zmiany hormonalne, które Feftre heart.
Ale yo-yo może świadczyć tylko o głębszych problemach medycznych dotykających daną osobę, powiedziała Linda Van Horn, profesor medycyny prewencyjnej w Feinberg School of Medicine w Northwestern University w Chicago.
Yo yo dietetyków w badaniu były bardziej narażone na cięższe, dym i wysokie ciśnienie krwi i cukrzycę, powiedział Van Horn, rzeczniczka American Heart Association. Dwukrotnie większa liczba yo-yo w toku badań rozwinęła cukrzycę.
"Kiedy przejdziesz do tej listy, niektóre wielkie problemy rzucają się na ciebie", powiedział Van Horn. "We wszystkich prawdopodobnych kandydatach do tego, co przyczyniło się do choroby lub śmierci, dieta jojo sama w sobie nie była winowajcą. Ci, którzy byli yo-yo dietetami, tak jak starali się schudnąć, aby obniżyć swoje czynniki ryzyka , wciąż ulegał czynnikom ryzyka, które znamy aż nazbyt dobrze. "
Osoby z nadwagą lub otyłe powinny nadal próbować schudnąć, ponieważ upuszczenie nadmiaru kilogramów poprawi ich zdrowie, powiedział Bangalore i Van Horn.
Klucz jest zobowiązaniem do utraty wagi jako długotrwałego wysiłku związanego z dietą, ćwiczeniami i innymi zmianami stylu życia, które można utrzymać na dłuższą metę, powiedzieli.
"To nie powinno powstrzymywać nikogo od utraty wagi, ale tym bardziej powód, aby powiedzieć, że po ciężkiej pracy utraty wagi, bardzo ważne jest, aby utrzymać funty przez długi okres czasu, "Bangalore powiedział.
Ludzie mogą to zrobić, unikając modnych diet, a zamiast tego koncentrując się w sprawie zdrowego odżywiania i regularnych ćwiczeń, powiedział Van Horn. Powinni także zrobić sobie przerwę, jeśli ich wysiłki nie przynoszą natychmiastowej radykalnej utraty wagi.
"Może nie stracisz tyle, ile możesz, jeśli będziesz głodował, ale prawdziwą sztuczką jest powstrzymanie tego przez całe życie" - powiedziała. "Jedynym sposobem, który naprawdę odniósł sukces, jest przyjęcie stylu życia, który obejmuje wszystkie rzeczy, które wszyscy wiemy, które przyczyniają się do prawidłowej masy ciała."
Badanie opublikowano 5 kwietnia w New England Journal of Medicine .
