Spisu treści:
Pewnego dnia, siedem lat temu, Kimberly Macalaster-Klapprodt obudziła się, stwierdzając, że górna lewa część jej twarzy była odrętwiała. "Pomyślałem:" To dziwne "i kontynuowałem swój dzień. Nawet żartowałem na ten temat z moimi współpracownikami "- wspomina mama" zostająca w domu "w Boone w stanie Iowa.
Ale kiedy następnego dnia zapadła na zawroty głowy i paraliżujący ból głowy, przestała żartować i poszła do pilnej sprawy. ośrodek opieki. Właśnie wtedy rozpoczęła się saga stwardnienia rozsianego (MS) Macalastera-Klapprodta. To było wyczerpujące doświadczenie, że wielu pacjentów, u których ostatecznie zdiagnozowano SM, może się odnosić.
Choroba autoimmunologiczna, która atakuje mózg i rdzeń kręgowy, jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ wywołuje niejednoznaczne objawy, takie jak drętwienie, skurcze, depresja i osłabienie kończyn, z których wszystkie naśladują inne stany.
"Plus, nie ma testu lakmusowego, jak test paciorkowcowy, dla stwardnienia rozsianego, więc pacjenci muszą polegać na klinicznej diagnozie," powiedział Karen Blitz-Shabbir, MD, dyrektor Centrum Stwardnienia Rozsianego w Cushing Neuroscience Institute of North Shore System opieki zdrowotnej LIJ w Manhasset, NY W rezultacie wielu pacjentów z SM początkowo dostaje błędną diagnozę.
W przypadku Macalastera-Klapprodta "w ośrodku pilnej opieki, lekarz na dyżurze krótko rozmawiał ze mną i powiedział: "Cóż, wyglądasz dobrze", przypomniała sobie, diagnoza doktora ER dla zdezorientowanego pacjenta? Uszczypnięty nerw w jej twarzy.
Przez następne dwa dni, Macalaster-Klapprodt Czułem się okropnie. "Moja mowa stała się niewyraźna, i drętwienie się rozprzestrzeniło - powiedziała. Rozmawiała ze swoją siostrą, RN, która odesłała ją na oddział chirurgiczny, by wykluczyć udar. "Miałem MRI, który potwierdził jedno miejsce w moim mózgu" - powiedziała. "Lekarze neurologowie zdecydowali, że doznałem udaru mózgu, a asystent lekarza, który zobaczył mnie, doradził mi, bym zwiększył moje ćwiczenia."
Ale udar był błędną diagnozą, a dezorientujące objawy nadal trwały. "Odrętwienie w mojej twarzy rozszerzyło się do moich ust i poszło głębiej, a moja mowa stała się bardziej niewyraźna" - powiedziała. "Zostałem przepisany na logopedię i fizykoterapię."
Dwa miesiące później Macalaster-Klapprodt obudził się z drętwieniem w prawej nodze, a badanie MRI wykazało, że miejsce w jej mózgu powiększyło się. "W tym momencie neurolog powiedział mi, że mam rzadką postać stwardnienia rozsianego lub guza mózgu w nieoperacyjnym miejscu" - powiedziała. "Miałem prywatną rozmowę z Bogiem i powiedziałem:" Myślę, że wezmę stwardnienie rozsiane, proszę. "
Okazuje się, że guz mózgu był błędną diagnozą, a inny nawrót i MRI potwierdziły wiele plam na jej mózgu. Miała nawracająco-ustępujące stwardnienie rozsiane. "Alleluja - postawiłem diagnozę", powiedziała.
Znaczenie diagnozy stwardnienia rozsianego
Jeśli masz symptomy sugerujące stwardnienie rozsiane, takie jak drętwienie lub skurcze mięśni, odszukaj pomoc medyczną od razu.
Zajęło siedem miesięcy dla Macalastera-Klapprodta, aby uzyskać tę diagnozę SM. Ale jakkolwiek nierozsądne, że to brzmi, trwa to jeszcze dłużej dla niektórych pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którzy otrzymują więcej niż jedną błędną diagnozę - włączając boreliozę, depresję i inne neurologiczne warunki - przez wiele lat zanim oni dostaną prawdziwą odpowiedź.
Chociaż nie ma lekarstwa dla stwardnienia rozsianego, wcześniej pacjent otrzymuje diagnozę stwardnienia rozsianego, wcześniej on lub ona może być leczony z lekarstwami, które pomagają zarządzać chorobą, szczególnie w początkowych stadiach stwardnienia rozsianego, powiedział Dr. Blitz-Shabbir. "Jeśli więc możemy dawkować leki na SM wcześnie, możemy spowolnić początkową fazę zapalenia i lepiej zapobiegać potencjalnej niepełnosprawności," dodaje Blitz-Shabbir.
Macalaster-Klapprodt jest żywym dowodem siły właściwej diagnozy stwardnienia rozsianego i szybkiego medycznego interwencja w celu znalezienia najlepszego leczenia. Po kilku nawrotach na leku Copaxone MS, ona teraz bierze Rebif. "… Nie miałem nawrotu MS w ciągu dwóch lat, a żaden nie był tak straszny jak mój pierwszy incydent", powiedziała.
Moralność jej opowieści jest jasna: nie ignoruj objawów neurologicznych, takich jak drętwienie i osłabienie; jeśli podejrzewasz błędną diagnozę, uzyskaj drugą opinię; i nie bój się zmieniać leków z powodu efektów ubocznych, albo twoje symptomy stwardnienia rozsianego nie są dobrze kontrolowane. Jak powiedział Macalaster-Klapprodt: "Dzisiaj, dzięki mojemu niesamowitemu neurologowi specjalnemu, znowu czuję się sobą!"
