Spisu treści:
Po raz pierwszy pojawił się Eden Scarposi do rutynowego skanowania, aby sprawdzić, czy jej niedrobnokomórkowy rak płuca postępuje lub się cofa, myślała o tym tak samo, jak badanie krwi. Ale z biegiem czasu każde skanowanie stało się męczące. W noc poprzedzającą jej ostatni skan, spała zaledwie dwie godziny, a potem tylko kilka godzin między dniem skanowania a dniem wyników.
"Nie spodziewałem się, że będzie ona coraz większa", mówi Scarposi, latka z Chicago, która obecnie otrzymuje immunoterapię z powodu swojej choroby. "Robi się coraz gorzej, ponieważ czekasz, aż spadnie drugi but".
To, co opisuje Scarposi, jest nieoficjalnie znane jako "zesłany lęk", niepokój, który ludzie odczuwają przed wykonaniem obrazowania, aż do momentu uzyskania wyników. , niezależnie od tego, czy chorują obecnie, czy też od dawna są w fazie remisji.
Skany Scarposi obecnie co sześć miesięcy mówią jej onkologowi, czy jej leczenie działa, a zatem określają, czy pozostaje ona przy obecnej terapii, przechodzi na inną, czy potrzebuje operacja.
"Niezależnie od tego, jak bardzo starasz się być optymistą, każda możliwość przechodzi przez twoją głowę" - mówi Scarposi. Brak związków ubezpieczeniowych to dla niej doświadczenie.
Joanne Potts, 69-letnia osoba, która przeżyła raka płuc w Filadelfii, niedawno przeszła ważny etap: pięć lat bez dowodów na chorobę. Mimo to doświadczyła głębokiego niepokoju przed ostatnim skanem. "Strach przed powracającym nowotworem męczniał mnie, gdy czekałem na wyniki" - mówi.
Zjawisko wspólne
Scarposi i Potts nie są sami. Wielu pacjentów z rakiem płuc doświadcza lęków przed rutynowymi promieniami rentgenowskimi, tomografią PET (pozytonowa tomografia emisyjna) lub innym obrazowaniem, mówi Joshua Bauml, MD, asystent profesora medycyny w Perelman School of Medicine Uniwersytetu Pensylwanii w Filadelfii.
"Myślę, że tak długo, jak długo leczyliśmy raka i tak długo, jak szukaliśmy raka, ten stres istnieje", mówi dr Bauml.
Bauml i jego koledzy są jedynymi naukowcami, którzy do tej pory opublikuj artykuł na temat "zwiadu". W badaniu opublikowanym w październiku 2016 r. W czasopiśmie Lung Cancer , badano 103 pacjentów z nawracającym lub z przerzutami rakiem płuca o lęku, którego doświadczali podczas skanowania. Naukowcy zastosowali zmodyfikowaną skalę zwykle stosowaną w przypadku zespołu stresu pourazowego, aby mogli odróżnić lęki związane ze skanem od innych lęków związanych z rakiem.
Osiemdziesiąt trzy procent z 78 pacjentów, którzy odpowiedzieli, doznało lęku związanego ze skanowaniem . Nasilenie lęku było niezwiązane z czasem, jaki upłynął od ich diagnozy, czy otrzymali ostatnio skan, czy też mieli postępującą chorobę. Tym, co było powszechne, było to, że "złudzenie" wpłynęło na ich jakość życia.
I nie chodzi tylko o pacjentów, którzy zostali dotknięci, mówi Bauml. "Może mieć wpływ na całą rodzinę. Myślę, że czasami członkowie rodziny doświadczają go tak samo źle, jeśli nie gorzej, niż pacjenci. "
Ciężar niepewności
" Jest to traumatyczny epizod, który często ma miejsce u pacjentów z rakiem "- mówi Bauml. "Jest wyjątkowa wśród innych form związanych z rakiem przyczyn stresu, ponieważ przyczyna cierpienia jest jedyną rzeczą, która może go złagodzić." Oznacza to, że jedynym sposobem, w jaki osoba się wyładowuje, jest otrzymanie wyników skanowania - aby wiedzieć czy wiadomości są dobre czy złe.
To niepewność, która powoduje stres, wyjaśnia Anne Coscarelli, doktor, dyrektor Centrum Simms / Mann na rzecz Integracyjnej Onkologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Dla kogoś w remisji, czy skanowanie wykaże, że rak powrócił? Ktoś, kto wciąż jest w trakcie leczenia, czy skan wykaże, że leczenie działa - czy nie?
"Skanowanie lęku jest jak rak umysłu" - mówi dr Coscarelli. "Twój umysł dociera do wszystkich tych przerażających miejsc i przenosi raka na pierwszy plan swoich myśli.
Znalezienie skutecznych strategii radzenia sobie
Jako psycholog Coscarelli współpracuje z pacjentami, aby pomóc im w opracowaniu strategii radzenia sobie z lękiem przed skanowaniem . Podkreśla wartość wsparcia społecznego, takiego jak rozmowa z innymi - na temat twojego niepokoju lub dystrakcji.
Sugeruje również, aby ktoś towarzyszył Ci na skanie, być może nawet jechał samochodem, aby nie mieć do czynienia z stres związany z ruchem ulicznym lub parkowaniem. "Wtedy ktoś jest z tobą, kiedy czekasz na wykonanie skanowania, co pozwala na rozproszenie uwagi i komfort" - mówi.
Coscarelli opisuje inne strategie, które dzieli z pacjentami, aby złagodzić efekt lęku:
- Rozproszenie, takie jak oglądanie ulubionych telewizyjnych programów telewizyjnych, angażowanie się w działania społeczności i chodzenie ze znajomymi do filmów
- Działania medytacyjne i relaksacyjne
- Pozytywne self-talk - uczenie się, jak zapewnić siebie, że nie ma dowodów na to, że powrócił lub zrobił postępy rak, dopóki skanowanie go nie wyświetli
- Planowanie z wyprzedzeniem, wiedząc, że poczujesz się bezbronny, prowadząc do zeskanowania i próbując zmniejszyć stres w innych obszarach twojego życia
- Planując skany i wizyty u lekarza jak najbliżej, aby zmniejszyć czas oczekiwania między nimi
Scarposi przyznaje, że wypicie drinka po skanie pomogło jej się uspokoić i planuje wkrótce powrócić do jogi, mając nadzieję, że to pomoże. Ona przede wszystkim polega na rozmowach z przyjaciółmi. Potts opierał się na jodze na krześle, chodzeniu, modlitwie, słuchaniu medytacji kierowanej w celu zredukowania stresu i lęku oraz dzieleniu się doświadczeniami z innymi na tej samej ścieżce.
"Podczas gdy złudzenie nieco się zmniejszyło, naprawdę nie sądzę nigdy nie zniknie dla mnie ", mówi Potts.
Strach przed nawrotami nigdy nie znika całkowicie u osób bez objawów choroby, mówi Coscarelli. "Chodzi o zarządzanie" - mówi. "Ludzie dostosowują się i z czasem stają się lepsi."
