Siostra mojego męża popełniła samobójstwo 10 lat temu. Była zdiagnozowana z dużą depresją, ale czasami miała objawy psychotyczne, które wydawały się bardziej podobne do schizofrenii. Nie wiem, jakie leki próbowała, ale żadna z nich nigdy nie zadziałała. Czy mogła zostać błędnie zdiagnozowana? Czy to jest typowe w przypadku schizofrenii?
Twoje pytanie budzi kilka ważnych problemów związanych z samobójstwem, depresją, epizodami psychotycznymi, słabą odpowiedzią na leczenie i błędną diagnozą niektórych zaburzeń psychicznych. Zwrócę się do nich krótko.
Po pierwsze, wśród wszystkich zaburzeń psychicznych samobójstwo jest najwyższe w depresji, a następnie schizofrenia. Po drugie, ludzie cierpiący na długotrwałej depresji mogą mieć jeden z dwóch różnych rodzajów depresji - depresja jednobiegunowego (co jest warunkiem nawracających epizodów depresyjnych, ale żaden inny rodzaj stanu nastroju) lub dwubiegunowa depresja (faza depresyjna choroby afektywnej dwubiegunowej, który przeplata się z epizodem manii lub hipomanii). Objawy psychotyczne mogą występować zarówno w depresji jednobiegunowej, jak i dwubiegunowej, ale częściej występują w depresji dwubiegunowej. Ponadto, gdy dwubiegunowej jest błędnie jednobiegunowej depresji i środki przeciwdepresyjne, które są przewidziane, pacjent może „switch” hipomanii euforycznego manii drażliwego manii psychotyczne manii szybkiego manii roweru lub „stan mieszany” obu depresji i manii symptomy w tym samym czasie.
Jest całkiem możliwe, że twoja szwagierka cierpiała na zaburzenie dwubiegunowe z cechami psychotycznymi, które przypominają schizofrenię, ale, jak większość pacjentów z chorobą dwubiegunową, spędzają dużo więcej czasu w stanie depresyjnym niż w maniakalnym. stan. Lub mogła mieć coś, co nazywa się zaburzeniem schizoafektywnym, typem depresyjnym, gdzie zarówno przebieg depresji, jak i cechy psychotyczne dominują w przebiegu choroby. Jednak pacjenci z chorobą schizoafektywną nigdy nie przestają całkowicie mieć złudzeń lub halucynacji. W końcu twoja szwagierka mogła mieć depresję urojeń, która jest znacznie trudniejszym rodzajem depresji w leczeniu lekami. Wymaga połączenia zarówno antydepresantów, jak i leków przeciwpsychotycznych, ale najlepiej jest je leczyć za pomocą terapii elektrowstrząsowej (ECT).
Najważniejsze jest to, że dopóki nie zostanie przeprowadzona prawidłowa diagnoza psychiatryczna, leczenie nie zadziała i może nawet być szkodliwe, takie jak leczenie depresji dwubiegunowej samymi antydepresantami zamiast stabilizatorami nastroju. Pełna ocena medyczna i psychiatryczna przy pierwszym wystąpieniu choroby psychicznej jest absolutnie niezbędna, aby skutecznie leczyć pacjenta i unikać marnych wyników, takich jak choroba, która nigdy się nie rozjaśnia, a co gorsza, zachowania samobójcze lub mordercze. Kompletna ocena obejmuje obecną chorobę, przeszłość psychiatryczną i historię nadużywania narkotyków, historię społeczną i rozwojową, rodzinną historię zaburzeń psychicznych i fizycznych, przegląd systemów (szczegółowy przegląd funkcjonowania wszystkich układów organizmu, takich jak układ sercowo-naczyniowy, trawienny, neurologiczny). itp.), badanie stanu psychicznego, badanie fizykalne (w tym badanie neurologiczne) i testy laboratoryjne. Tak kompleksowa ocena na początku choroby psychicznej znacznie zwiększy szanse na trafną diagnozę oraz odpowiednią terapię lekową i psychoterapię.
Nie jest niczym niezwykłym odkryć, że depresja, która sprowadza osobę do psychiatry może być spowodowana choroba medyczna, taka jak niedoczynność tarczycy, niedokrwistość, choroba zakaźna, udar, guz mózgu, a nawet rak trzustki. Leczenie depresji z powodu schorzenia jest oczywiście bardzo różne od prawdziwej depresji psychiatrycznej. Właśnie dlatego psychiatrzy najpierw szkolą się jako lekarze pierwszego kontaktu i otrzymują tytuł doktora nauk medycznych, zanim spędzą dodatkowe cztery do pięciu lat na szkoleniu psychiatrycznym.
