Spisu treści:
Według najnowszych badań, homoseksualni mężczyźni, którzy wyzdrowieją z powodu raka prostaty, mają znacznie trudniejszy czas emocjonalnie, fizycznie i seksualnie niż inni mężczyźni. Ponieważ istnieje bardzo niewiele badań na ten temat, dokładne powody są nieznane. Jednak według Durado D. Brooksa, MD, MPH, dyrektora raka gruczołu krokowego i jelita grubego w Amerykańskim Towarzystwie Onkologicznym w Atlancie, istnieją liczne teorie.
Na przykład wielu homoseksualnych mężczyzn nie jest w monogamicznym związku i Bardziej prawdopodobne jest, że w chwili diagnozy i leczenia będzie miał nowego partnera. "To może prowadzić do większego nacisku na zdolności seksualne i kompatybilność niż w długoterminowym związku monogamicznym" - mówi dr Brooks. Mogą też istnieć istotne różnice w emocjonalnych i wspierających elementach związków homoseksualnych, które powodują wyzwania psychologiczne, mówi.
Inną teorią, mówi Brooks, jest to, że fizyczne aspekty seksu homoseksualnego mogą również przyczyniać się do różnych rodzajów obaw skutki uboczne i ostatecznie wpływają na wybór leczenia. Na przykład, jeśli jesteś wyłącznie lub przede wszystkim analna, możesz być mniej zaniepokojony własnymi erekcjami niż heteroseksualni i geje, którzy są penetratorami, ale bardziej martwią się potencjalnym wpływem promieniowania na pracę jelit oraz o podrażnieniu i bólu w okolice odbytnicy i krocza
Dr Edouard J. Trabulsi, profesor urologii z Kimmel Cancer Center na Uniwersytecie Thomasa Jeffersona w Filadelfii, zgadza się, że mężczyźni z otwartymi odbytkami mogą bardziej martwić się toksycznością odbytnicy i jelit w przypadku raka prostaty leczenie, szczególnie po radioterapii, niż mężczyźni heteroseksualni. "Promieniowanie może sprawić, że mężczyźni przyjmujący analną odczują więcej bólu i dyskomfortu i mogą zahamować ich seksualność, nawet jeśli zaburzenia erekcji i sztywność nie są problemem" wyjaśnia.
Brooks twierdzi, że w niektórych częściach świata występuje tendencja heteroseksualna. proces opieki zdrowotnej związany z rakiem prostaty. Pracownicy służby zdrowia często nie pytają o orientację seksualną i błędnie zakładają, że pacjenci są heteroseksualni. Mężczyźni mogą nie być otwarci ze swoimi lekarzami lub poprawić to wrażenie z powodu obaw o homofobię i dyskryminację, tak więc pacjent może nie zadawać ważnych pytań lub zgłaszać wątpliwości. "Konieczne jest, aby lekarze zdawali sobie sprawę z tego, co jest ważne dla mężczyzn w momencie diagnozy, aby pomóc im podjąć decyzję o leczeniu, która jest dla nich odpowiednia" - mówi Brooks.
Podczas wizyty kontrolnej u lekarza pacjenci są często pytani wypełnij kwestionariusze dotyczące jakości życia, aby ocenić, czy mają one skutki uboczne lub komplikacje związane z leczeniem, oraz ocenić stopień ich powrotu do zdrowia. Ale niektóre z tych ankiet całkowicie pomijają gejowską populację i pytają tylko o zdolność do utrzymywania erekcji w stosunku do pochwy.
Ważne jest, aby być szczerym i otwartym na temat skutków ubocznych i powikłań po leczeniu. "Mężczyźni - geje i heteroseksualiści - często minimalizują to, czego doświadczają w gabinecie lekarskim, a potem wracają do domu i cierpią w ciszy" - mówi. "Wiele skutków ubocznych można skutecznie kontrolować, jeśli lekarz wie o tym, co się dzieje."
Dr. Trabulsi zauważa, że koncentracja na medycynie i konsumentach po raku gruczołu krokowego zależy od umiejętności odbycia stosunku pochwowego, a zatem wielu gejów czuje się marginalizowanych. "Penetracja analna i doustna może mieć różne konsekwencje po leczeniu" - mówi. "Problemy z wytryskiem penisa i brak nasienia mogą również mieć inny i potencjalnie bardziej negatywny wpływ na gejów."
A potem jest kwestia wsparcia dla opiekunów, który skupia się na żonach, które pomagają małżonkom w radzeniu sobie z efektami ubocznymi ich leczenie. Niewiele wiadomo na temat dynamiki męskiego partnera w tej roli pomocniczej dla pacjentów z rakiem prostaty.
Jak lepiej radzić sobie po raku prostaty
Pewna forma wsparcia indywidualnego i grupowego jest ważna dla prawie wszystkich osób cierpiących na jakikolwiek rodzaj raka. "Homoseksualni mężczyźni, szczególnie ci, którzy nie są w stabilnych związkach, mogą potrzebować innego modelu wsparcia" - mówi Brooks. "Niektórzy mężczyźni założyli własne grupy wsparcia lub społeczności dyskusyjne online. Kontakt z innymi osobami, które przeżyły podobne problemy, jest bardzo pomocny dla wielu mężczyzn."
Depresja jest częstym powikłaniem raka. "Rozpoznaj objawy depresji i uzyskaj pomoc - zwykle dobrze reaguje na leki przeciwdepresyjne i psychoterapię" - mówi Brooks.
Pamiętaj, że nie każdy, u którego zdiagnozowano raka prostaty, wymaga leczenia raka. Wiele nowotworów prostaty uważa się za małe ryzyko, a można dobrze zrobić z dokładnym monitorowaniem, a nie z konkretnym leczeniem, podejściem nazywanym aktywnym nadzorem. "Wszyscy mężczyźni, u których zdiagnozowano raka prostaty, powinni zapytać swojego lekarza, czy jest kandydatem na to podejście" - mówi Brooks.
Nie ma wątpliwości, że potrzeba więcej badań, aby znaleźć sposoby na lepsze radzenie sobie z rakiem prostaty w społeczności gejowskiej, ale do tego czasu pozwól swojemu lekarzowi na udzielanie jak największej pomocy, szczerze komunikując twoje potrzeby i obawy.
Oto kilka organizacji, które mogą znaleźć wsparcie:
- Opieka dla mężczyzn
- National Cancer Project LGBT
- Out With Rak
