Chociaż może nie być pierwszą rzeczą, która pojawi się w twoim umyśle, kiedy dostaniesz diagnozę białaczki, wsparcie emocjonalne, z jakim masz do czynienia podczas walki z chorobą, jest dużą częścią twojego leczenia.
"To tak samo ważne jak twoje lekarstwo", mówi Anita Vargas, pracownik socjologii onkologii w John Theurer Cancer Center w Hackensack University Medical Center w New Jersey.
Pierwszym krokiem do zbudowania twojego emocjonalnego systemu wsparcia jest rodzina i przyjaciele, u których występuje białaczka. Jednak nie jest to łatwa rozmowa.
Udostępnianie Diagnozy Białaczki
Niezależnie od tego, czy chcesz podzielić się wiadomościami na raz, czy z wybranymi kilkoma, oto kilka wskazówek do naśladowania.
- Pozwól, by diagnoza spadła w pierwszym. Podczas gdy współmałżonek lub bliski członek rodziny prawdopodobnie dowie się o twojej diagnozie od czasu, kiedy ją po raz pierwszy otrzymasz, możesz chcieć poczekać kilka dni przed powiedzeniem innym, aby informacja dotarła, Vargas mówi . Poświęć trochę czasu, aby uzyskać jasny obraz swojej diagnozy (przewlekła białaczka limfatyczna lub inny typ nowotworu krwi) i leczenia, które pomogą ci dać innym dokładny obraz tego, co będziesz przechodzić w nadchodzących tygodniach i miesiącach oraz co rodzaje efektów ubocznych leczenia mogą pojawić się.
- Zastanów się, kto powinien wiedzieć. Dla niektórych może być pokusa, aby milczeć na temat przewlekłej białaczki limfatycznej lub innej diagnozy dotyczącej raka krwi, ale Vargas zachęca pacjentów do opowiedzenia rodziny i znajomych, z którymi jesteś blisko iz którymi czujesz się swobodnie, dzieląc się osobistymi informacjami. Nie mogą udzielić ci wsparcia, jeśli nie wiedzą, że masz białaczkę.
Jeśli chodzi o dzieci, Vargas mówi, że zawsze lepiej być otwartym i szczerym. Chociaż nie będziesz używał tego samego języka u czterolatka, tak jak u 14-latka, ważne jest, aby wiedzieli, co się dzieje i aby mogli zadawać pytania. Centrum leczenia raka, w którym jest się leczonym, może mieć dostępnego terapeuty, który może pomóc w rozmowie z dziećmi, mówi Vargas.
Warto również powiedzieć szkole dziecka, że przechodzisz leczenie białaczki, które może pomóc nauczycielom i administratorom szkół śledzić zmiany w zachowaniu, mówi Vargas.
- Zadzwoń na spotkanie rodzinne Vargas zna pacjentów, którzy razem tworzą rodzinę, aby przekazać wiadomości. Niektórzy jej pacjenci twierdzą, że pomocne jest robienie tego w ten sposób, ponieważ mogą jednorazowo podać informacje zamiast powtarzać je w kółko. Kiedy członkowie rodziny i przyjaciele pytają, w jaki sposób mogą pomóc, przygotujcie się na kilka pomysłów, czy chodzi o opiekę nad dziećmi, kiedy źle się czujecie, czy o wizytę u lekarza.
- Poproś znajomego o poinformowanie innych. Za każdym razem, gdy mówisz swojemu członkowi rodziny lub przyjacielowi, że masz białaczkę, sprawiasz, że diagnoza staje się bardziej realna i pomaga przygotować się do walki z nią. Ale to nie znaczy, że musisz zadzwonić do wszystkich w książce telefonicznej. Wybierz kilku bliskich przyjaciół, aby opowiedzieli osobiście i poproś jednego lub dwóch, aby podzielił się informacjami z innymi przyjaciółmi, sugeruje Vargas.
- Podkreśl innych, że potrzebujesz pozytywnego wsparcia. Dla Sharon Lee Parker, autor Look Out Cancer, Here I Come! i założycielka Fundacji Life Lover w Boca Raton, Fla., Która zbiera pieniądze na badania nad rakiem, mając niesamowicie pozytywne nastawienie pomogła jej przetrwać chłoniaka Hodgkina, raka tarczycy i mózgu guz.
Pomaga osobom, u których zdiagnozowano raka, w tym przewlekłej białaczce limfatycznej i innym typom białaczki, i zachęca ich, aby wszystko, co dotyczy rozmowy z rodziną i przyjaciółmi, były jak najbardziej pozytywne, od języka ciała do słów używasz. Twoja rodzina będzie w stanie cię wesprzeć, jeśli nie będzie emocjonalnie przytłoczona, a twój duch zostanie zniesiony, gdy usłyszysz pozytywne słowa, mówi.
Mówienie rodzinie i przyjaciołom oraz tworzenie potrzebnej pomocy emocjonalnej pomoże ci w walce z białaczką. Parker podszedł do jej raka z postawą "Jestem zdobywcą". Mówi ludziom, którzy zostali niedawno zdiagnozowani: "Spójrz na każdy dzień jako pierwszy dzień reszty życia, nie ostatni dzień."
