Większość codziennych czynności w biurze widzę u pacjenta z nowo rozpoznaną POChP, która wciąż pali lub po prostu przestała palić. Każdy chce wiedzieć "Jak źle to jest?", "Co możemy z tym zrobić?" I "Czy będzie gorzej?"
Aby zdiagnozować POChP pacjenta, biorę pełną historię, w tym, ile palić. Ilość wystawienia na papierosa mierzy się w "latach pakowania". Szacuje się to przez pomnożenie liczby paczek wędzonych przez liczbę lat. (Na przykład osoba, która wypaliła 1 ½ paczki dziennie przez 30 lat, ma historię palenia przez 45 paczek). Oczywiście im wyższe lata paczki, tym większa szansa na poważne uszkodzenie płuc. Historia rodzinna POChP wskazuje, że pacjent ma predyspozycje do uzyskania POChP, a nawet może być wskazówką, że pacjent może mieć rzadki niedobór genetyczny enzymu anty-trypsyna alfa 1, który może powodować POChP u ludzi, którzy nigdy nie palili. Ponadto pytam pacjenta o narażenie w miejscu pracy, aby sprawdzić, czy zostały wystawione na działanie toksyn wziewnych (takich jak azbest lub zanieczyszczenia powietrza), które mogą wpływać na ich płuca. Zbadam pacjenta, zwracając szczególną uwagę na jego układ oddechowy i sercowo-naczyniowy. Ponadto sprawdzam ich obrzęki pod kątem obrzęku (obrzęku), który może być oznaką napięcia serca wywołanego przez POChP, oraz sinicy (niebieskawy kolor) warg i palców, które mogą być oznaką braku tlenu. Wykonuje się badania rentgenowskie klatki piersiowej i płuc oraz poziom tlenu za pomocą pulsoksymetrii, a czasami zaleca się TK klatki piersiowej. Wszystko to daje mi kompleksowy obraz ciężkości POChP pacjenta.
Siadam z pacjentem i przeglądam moje wnioski i rady. Zwykle większość rozmów dotyczy palenia. Bez względu na to, jak zła jest POChP osoby, podkreślam znaczenie ponownego rzucenia palenia. Kontynuacja palenia zwiększa ryzyko większego uszkodzenia płuc (utrata pęcherzyków płucnych i małych oskrzelików) i powoduje więcej zapalenia w oskrzelach, powodując przewlekły śluz i kaszel. Przypominam pacjentowi, że palenie tytoniu zwiększa szanse na kolejne infekcje płuc. Ponadto podkreślam, jak ważne jest rzucenie palenia, aby zachować pozostałą funkcję płuc. Obaliłem mit, że po rzuceniu palenia przez sześć miesięcy funkcja płuc powraca do normy (nie jest prawdą!). Omawiam także opcje leczenia, które mogą pomóc w poprawie funkcji płuc.
Większość ludzi obawia się, że ich POChP pogorszy się. Widzieli innych ludzi, którzy potrzebują tlenu i obawiają się, że będą potrzebować tlenu w późniejszym życiu. Badania medyczne wykazały, że wskaźnik utraty funkcji płuc w ciągu roku jest znacznie większy u osób, które nadal palą, niż u tych, którzy nigdy nie palili. Ale tempo spadku rocznie poprawia się dla tych, którzy rzucają palenie na tych, którzy nadal palą. Nawet jeśli osoba z POChP przestanie palić po osiągnięciu wieku 60 lat, funkcja płuc i przeżycie mogą ulec poprawie. Nigdy nie jest za późno, aby przestać, a im szybciej się zatrzymasz, tym lepsze są ich prognozy! Oczywiście, unikanie biernego dymu i zanieczyszczeń powietrza jest ważne dla ochrony płuc przed większymi obrażeniami. Infekcje dróg oddechowych mogą powodować dalsze zapalenie płuc i utratę funkcji, dlatego zdecydowanie zaleca się unikanie innych osób, które są chore i wizyty u lekarza w przypadku infekcji dróg oddechowych. Należy również zadbać o profilaktykę, taką jak szczepienia przeciwko grypie i pneumokokowe zapalenie płuc, regularne ćwiczenia, dobre odżywianie i odpowiedni sen. Postępując zgodnie z tymi wskazaniami, u większości pacjentów czynność płuc nie pogorszy się tak szybko.
Dr. Schreiber jest certyfikowany przez Amerykańską Radę ds. Chorób Wewnętrznych w medycynie wewnętrznej i chorobach płuc. Jest członkiem Nassau Chest Physicians, P.C., którzy są aktywnie zaangażowani w American Lung Association w Nowym Jorku. Schreiber jest dyrektorem SICU w Szpitalu św. Franciszka, dyrektorem medycznym Departamentu Policji Oyster Bay Cove Village i członkiem Korpusu Medycyny Nassau. Pracuje w profesjonalnych szpitalach St. Francis Hospital, North Shore University Hospital (Manhasset and Plainview) oraz St. Joseph Hospital.
