Inwazyjny angiogram był kiedyś uważany za "złoty standard" w diagnozowaniu miażdżycy. Jest to nadal najlepsza metoda oceny procentowej blokady tętnicy wieńcowej, ale jak już omówiliśmy, jest znacznie więcej do oceny choroby serca niż tylko procentowa blokada. Zbyt często występuje tendencja do "leczenia angiogramu", a nie pacjenta. Prowadzi to do niepotrzebnego otwierania obszarów częściowej blokady, które nie wpływają znacząco na przepływ krwi i nie stanowią zagrożenia dla przyszłego pęknięcia blaszki i ataku serca.
Jak to się robi?
Na inwazyjnym angiogramie kardiolog wstawia cewnik do tętnicy, zwykle w okolicy pachwiny (ale czasami w ramieniu). Cewnik jest przeplatany przez tętnicę udową i przez aortę aż do tętnic wieńcowych zlokalizowanych w miejscu, gdzie aorta powstaje z lewej komory (głównej komory pompującej serca). Barwnik wstrzykuje się przez cewnik do tętnic wieńcowych i rejestruje obrazy rentgenowskie. Powstałe zdjęcia pokazują szerokość wnętrza tętnic wieńcowych, w którym znajduje się krew (obszar ten nazywany jest prześwitem ). Jeśli występuje zwężenie średnicy naczynia, mierzy się je w celu określenia ilości zablokowania. (Angiogram nie wykazuje jednak płytki osadzonej w ścianach naczynia). W zależności od tego, co się znajduje, może być zalecana angioplastyka lub operacja obejścia w celu przywrócenia przepływu krwi.
