Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest chorobą wątroby spowodowaną wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) i dotyka milionów Amerykanów. Ostatnie dwie dekady przyniosły olbrzymie postępy w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C, a nawet w znalezieniu lekarstwa.
"Straciliśmy możliwość zidentyfikowania wirusa w 1989 r. Po potencjalnym lekarstwie na niego w 2014 r." - mówi Doris Strader , MD, gastroenterolog i profesor nadzwyczajny na University of Vermont College of Medicine w Burlington.
Dla osób z rozpoznaniem zapalenia wątroby typu C, lekarze czasami zalecają leczenie metodą "oglądaj i czekaj". Oznacza to, że jeśli badania obrazowania nie wykazują uszkodzenia wątroby i nie występują żadne objawy, lekarz prowadzący może zdecydować o wstrzymaniu leczenia, dopóki nie będą dostępne bardziej skuteczne leki przeciw zapaleniu wątroby typu C.
Czas ten może być pod ręką
Historia leczenia zapalenia wątroby typu C
Początkowo jedynym dostępnym lekiem na zapalenie wątroby typu C były iniekcje interferonu, leku, którego wiele osób nie tolerowało. Debilitującymi efektami ubocznymi interferonu są zmęczenie, bóle głowy, niedokrwistość i gorączka. "Kiedy po raz pierwszy zacząłem leczyć pacjentów 20 lat temu, leczenie polegało na wykonywaniu zastrzyków trzy razy w tygodniu z około 6 procentowym odsetkiem wyleczeń" - wspomina Steven Weinman, MD, doktor, profesor chorób wewnętrznych i dyrektor Centrum Wątroby na Uniwersytecie Kansas City Center w Kansas City.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, doustny lek rybawiryny został dodany do reżimu leczenia zapalenia wątroby typu C, a wskaźnik wyleczeń wzrósł do około 50 procent osób, które pozostały na 6-12 lat. Miesiąc terapii. Ale efekty uboczne były znaczące, mówi dr Weinman. W przypadku niektórych osób działania niepożądane były tak poważne, że wymagały zwolnienia z pracy na czas trwania leczenia.
W 2011 r. Nowo zatwierdzone leki przeciw zapaleniu wątroby typu C, zwane czynnikami antywirusowymi o bezpośrednim działaniu, lub DAA, spowodowały zwiększenie częstości leczenia do około 70 procent, mówi Weinman, i usunęła niektóre z trudniejszych komplikacji, takich jak anemia. Następnie pod koniec 2013 r. Nowsze DAA, simeprevir i sofosbuvir obniżyły wskaźnik wyleczeń do ponad 90 procent. Leki te należy przyjmować w skojarzeniu z interferonem lub rybawiryną.
Simeprewir i sofosbuwir są zaprojektowane w celu powstrzymania replikacji wirusa - jeśli nie może się replikować, można go obniżyć do poziomu niewykrywalnego.
Leczenie zapalenia wątroby typu C na horyzoncie
Weinman i dr Strader przewidują falę nowych leków na WZW typu C w nadchodzących latach. Leki te obejmują pojedyncze tabletki, które zawierają podwójne lub potrójne kombinacje leków, z których wiele opiera się na simeprewiru i sofosbuwiru. Mogliby również sprawić, że leczenie interferonem nie byłoby konieczne dla osób z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, którzy tylko zareagowali na zastrzyki w przeszłości.
"Afroamerykanie, osoby z nadwagą, osoby zakażone wirusem HIV - wszystkie wydają się reagować bardzo do nowych terapii i nie są już uważane za specjalne populacje ", mówi Strader. Badania kliniczne niektórych nowych kombinacji obejmują również osoby, które już mają pewne uszkodzenie wątroby wywołane przez WZW typu C.
Główną przeszkodą dla osób z WZW typu C będą prawdopodobnie koszty tych leków, które mogą kosztować nawet 1000 USD na pigułkę. , powiedzmy Strader i Weinman.
Ważne jest, aby wiedzieć, że żadna z tych terapii nie stworzy przyszłej odporności na WZW typu C, mówi Strader. "Osoby z wirusowym zapaleniem wątroby typu C mogą ponownie zarażać się, jeśli powrócą do stosowania leków IV, dzielą się igłami lub akcesoriami związanymi z narkotykami lub znajdą się w sytuacji kontaktu krwi z krwią" - mówi . Najlepszym sposobem uniknięcia ponownego zakażenia jest zmniejszenie szansy na ekspozycję poprzez kontakt z krwią.
