SZYBKIE FAKTY
Parkinson to nie tylko choroba starszej osoby: aktor Michael J. Fox dowiedział się, że miał ją na wiek 29.
Parkinson's nie ma lekarstwa, ale leczenie i wybór stylu życia mogą pomóc chorym mieć dobrą jakość życia.
Ponieważ choroba Parkinsona dotyka wszystkich inaczej, objawy różnią się między poszczególnymi osobami.
Świat trwa opłakiwać legendę boksu Muhammada Alego, który zmarł w piątek w 74 roku z powodu wstrząsu septycznego. Ali był hospitalizowany kilka dni wcześniej z powodu choroby układu oddechowego. Rzecznik rodziny powiedział, że jego śmierć była spowodowana "nieokreślonymi przyczynami naturalnymi". Mistrz wagi ciężkiej miał 42 lata, kiedy w roku 1984 zdiagnozowano chorobę Parkinsona i stał się światową postacią walki z chorobą.
Choroba Parkinsona, choroba zwyrodnieniowa centralnego układu nerwowego, który wpływa na komórki nerwowe w mózgu i utrudnia poruszanie się, ma wpływ na około milion osób w Stanach Zjednoczonych, jak podaje National Parkinson Foundation. Zaburzenie to jest przewlekłe i postępujące, wpływając na komórki nerwowe wytwarzające dopaminę. Kiedy komórki te stają się osłabione lub umierają, utrata dopaminy prowadzi do nieprawidłowego wypalenia nerwów i zaburzeń ruchów, w tym drżenia, utraty równowagi i innych problemów, wyjaśnia National Institute of Neurological Disorders and Stroke.
Nie ma jeszcze lekarstwa dla stanu, ale badacze twierdzą, że składają razem więcej wskazówek na temat roli czynników genetycznych i środowiskowych. Tymczasem osoby zdiagnozowane mogą podjąć wiele kroków w celu ochrony swojej jakości życia i cieszyć się rodziną, karierą i emeryturą.
Jeśli niedawno zdiagnozowano Ciebie lub kogoś bliskiego, oto 10 podstawowych faktów, które musisz wiedzieć:
1. Choroba Parkinsona to nie tylko "choroba starca". Podczas gdy zaburzenie to jest typowo zdiagnozowane w wieku około 60 lat, młodsi ludzie mogą również zostać dotknięci, mówi neurolog i specjalista zaburzeń ruchowych, Rachel Dolhun, MD, wiceprezes ds. Komunikacji medycznej w Fundacja Michaela J. Foxa dla badań Parkinsona. "Ludzie, którzy są młodsi, mogą to zrozumieć" - mówi doktor Dolhun.
Ważnym przykładem jest aktor Michael J. Fox, obecnie 54 lata, który został zdiagnozowany w 1991 roku w wieku 29 lat. "Nazywamy to chorobą Parkinsona o młodym wieku w wieku 40 lat lub młodszym" - mówi Dolhun. Bardziej typowe, jak mówi, ma być zdiagnozowane w latach 50. lub 60.
2. Przyczyna choroby Parkinsona wciąż nie jest znana. Uważa się, że kombinacja czynników genetycznych i środowiskowych przyczynia się do ryzyka choroby Parkinsona, mówi dr Catherine Kopil, dyrektor ds. Programów badawczych Fundacji Michaela J. Foxa. Znaleziono kilka mutacji genetycznych powiązanych z chorobą Parkinsona, a styl życia również może odgrywać pewną rolę. Uważa się, że tacy, którzy piją napoje zawierające kofeinę, mają mniejsze ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona, chociaż nie udowodniono związku przyczynowo-skutkowego.
3. Diagnozowanie choroby Parkinsona nie jest proste. Nie ma specyficznego testu na diagnozę choroby Parkinsona. Zamiast tego, lekarze szukają czterech kardynalnych cech zaburzeń ruchowych, mówi Hubert Fernandez, lekarz medycyny, James i Constance Brown Family Chair w zaburzeniach ruchu oraz profesor medycyny i neurologii w Cleveland Clinic Lerner College of Medicine w Ohio. Jego aktualizacja choroby Parkinsona, koncentrująca się na nowościach w zakresie technik diagnostycznych i leczenia, została opublikowana we wrześniu 2015 r. W Cleveland Clinic Journal of Medicine .
Aby zdiagnozować chorobę, lekarze używają mnemonicznego TRAP:
- T remor lub trzęsienie w spoczynku, obejmujące kciuk, całą rękę, rękę, podbródek, usta i stopy
- R igidity odczuwana przez lekarza podczas obracania nadgarstka lub łokcia pacjenta
- A kinesia lub spowolnienie ruchów (brak ruchu lub spowolnienie ruchu) podczas chodzenia lub kołysania ramienia
- P niestabilność ostrzenia , dzięki czemu konieczne jest trzymanie czegoś, aby zachować równowagę podczas chodzenia lub wstawania z krzesła
Lekarze muszą wykluczyć inne stany, takie jak leki wywołujące te same objawy, zapalenie stawów lub inne problemy medyczne. Obserwacja objawów, a także przebadanie historii choroby i zapytanie pacjentów, czy czują się sztywni, powolni lub drżący, określa, w jaki sposób choroba jest zwykle diagnozowana.
4. Choroba Parkinsona jest nie tylko naznaczona drżeniem i innymi objawami zewnętrznymi. Podczas gdy te zewnętrzne symptomy są używane jako podstawa dla diagnozy, warunek obejmuje znacznie więcej, mówi Dolhun. "Jest wiele rzeczy, których lekarze nie widzą" - mówi, nazywając je "niewidocznymi objawami", które obejmują problemy ze snem, zaparcia, niewyraźną mowę i problemy z nastrojem, takie jak depresja.
Objawy różnią się w zależności od pacjenta. , Mówi Dolhun. Rzeczywiście, istnieje stare powiedzenie: "Jeśli spotkałeś jednego pacjenta z chorobą Parkinsona, spotkałeś jednego pacjenta z chorobą Parkinsona."
5. Wychowywanie się na temat choroby Parkinsona może poprawić jakość życia. Dobra jakość życia jest możliwa "jeśli szukasz dobrego leczenia i dobrego planu", mówi Michael Okun, MD, krajowy dyrektor medyczny National Parkinson Foundation i autor Leczenie choroby Parkinsona: 10 sekretów szczęśliwego życia .
Dr. Fernandez zgadza się i mówi pacjentom, że Parkinsona, jak wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i inne przewlekłe choroby, należy codziennie kontrolować. "Im więcej wiedzą, tym bardziej mogą się sami bronić" - mówi Fernandez, współautor Zapytaj lekarza o chorobę Parkinsona z dr. Okuna.
ZWIĄZANE: 10 rzeczy, których twój lekarz nie powie. Ty o chorobie Parkinsona
6. Leczenie powinno być dostosowane do twoich symptomów i twoich preferencji Chociaż nie ma jeszcze lekarstwa na chorobę Parkinsona, leczenie może pomóc ludziom żyć w dobrej jakości życiu. Podstawowym leczeniem drżenia i sztywności jest lek złożony z karbidopy-lewodopy, taki jak Sinemet i Rytary, który uważa się za pomocny w uzupełnieniu utraconej dopaminy. Ale objawy choroby Parkinsona nie tylko różnią się w zależności od pacjenta - pacjenci zgłaszają również, że nie są w równym stopniu zaniepokojeni tymi samymi objawami, mówi Fernandez. Zawsze pyta swoich pacjentów: co cię najbardziej martwi?
Dla niektórych, mówi, to jest zaparcie. Inni mówią mu, że dręczą ich ciągle drżenie rąk (drżenie). "Plan leczenia powinien być dostosowany do najbardziej palących problemów" - mówi Fernandez.
7. Warto rozważyć badania kliniczne. Za każdym razem, gdy pacjentka z chorobą Parkinsona odwiedza lekarza, Okun sugeruje, aby zapytać: "Co nowego? Czy kwalifikuję się do jakiegokolwiek nowego badania klinicznego?" Badania ciągle się rozwijają, więc warto zapytać, czy jakiekolwiek próby Dopasuj swoją sytuację.
"Wielu pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych radzi sobie lepiej", mówi, "częściowo dlatego, że są częściej widywani." Każde badanie kliniczne wiąże się z ryzykiem i korzyściami. Istnieje możliwość wyrządzenia szkody lub odniesienia obrażeń, ale doświadczeni badacze powinni mieć pewność, że ryzyko jest zminimalizowane w stosunku do korzyści. Rejestracja może również umożliwić dostęp do leczenia, które nie jest dostępne w inny sposób. Przed rejestracją administratorzy testów powinni określić ryzyko i korzyści.
Poza zameldowaniem się u lekarza, każdy może sprawdzić badania kliniczne na ClinicalTrials.gov, części National Institutes of Health. Na stronie Fundacji Michaela J. Foxa znajduje się również funkcja Wyszukiwarki prób, która pasuje do pacjentów z odpowiednimi badaniami.
8. Stres może pogorszyć stan; mówienie ludziom o tym stanie może je złagodzić. Stres może nasilić objawy, mówi Dolhun. Niektórzy twierdzą, że jednym ze źródeł stresu jest ukrywanie choroby przed współpracownikami, rodziną i przyjaciółmi. "Większość ludzi, z którymi rozmawiamy, którzy mówią, że podzielili się swoją historią z rodziną i przyjaciółmi, mówi, że chcieliby, aby zrobili to wcześniej", mówi.
9. Hospitalizacje mogą być ryzykowne. Badania wykazały, że pacjenci z chorobą Parkinsona są narażeni na ryzyko otrzymania niewłaściwego leku w nieodpowiednim czasie oraz na zarażenie się zakażeniami, jeśli są hospitalizowani, co może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia. Chociaż hospitalizacja jest czasami niezbędna, Okun zachęca pacjentów do unikania pobytów w szpitalu, przestrzegając planu leczenia i przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami - oraz, w miarę możliwości, uzyskać opiekę w ambulatorium lub klinice medycznej.
10. Depresja może dotyczyć ponad połowy wszystkich pacjentów, a lęk dotyka około 40 procent. Według National Parkinson Foundation zarówno lęk, jak i depresja mogą mieć wpływ na ogólny stan zdrowia osoby cierpiącej na chorobę Parkinsona nawet bardziej niż objawy ruchowe. Depresja i lęk często występują razem, zgodnie z wynikami badań. Na szczęście leczenie pomaga, a możliwości, począwszy od ćwiczeń, przez leki i psychoterapię, czy "terapię rozmów", są ogromne.
