Spisu treści:
Kluczowe dania na wynos
Być może odziedziczyłeś tendencję aby rozwinąć zaburzenie lękowe u twoich rodziców lub innych bliskich krewnych.
Zaburzenia lękowe mogą być również spowodowane lub wywołane przez traumatyczne wydarzenia lub inne aspekty twojego środowiska i doświadczenia życiowego.
Jeśli masz zaburzenie lękowe, możesz zauważyć oznaki tego samego stanu, kiedy patrzysz przez swoje drzewo genealogiczne. A może nie.
W przeciwieństwie do niektórych cech osobistych, takich jak kolor oczu i rysy twarzy, niepokój w rodzinie nie zawsze jest łatwy do zrozumienia przez pokolenia. Zaburzenia lękowe obejmują różne stany, takie jak: lęk paniczny, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), lęk społeczny, zespół stresu pourazowego i uogólnione zaburzenie lękowe.
Poszukiwanie określonych genów związanych z zaburzeniami lękowymi znajduje się w faza wstępna. Rozważmy to: Naukowcy przeanalizowali skład genetyczny 1065 rodzin - z których niektórzy mieli OCD - i odkryli, że dany gen nie był związany z tą chorobą. Jednak w swoim wydaniu z maja 2014 r. Na łamach czasopisma "Molecular Psychiatria" wykorzystali inne badania, aby dojść do wniosku, że nadal może istnieć związek między naszym kodeksem DNA a występowaniem OCD, ale te pomysły wciąż wymagają zbadania.
The Link Między genetyką a lękiem
W przypadku większości ludzi ryzyko genetyczne związane z lękiem jest mniej prawdopodobne niż włączenie / wyłączenie niż skomplikowana mieszanka genów, które mogą narazić na ryzyko wystąpienia lęku. Nawet wtedy twoje zaburzenie lękowe może być inne niż wasz krewny w istotny sposób.
"Ludzie dziedziczą predyspozycje do bycia osobą niespokojną, [i] około 30 do 40 procent zmienności jest związane z czynnikami genetycznymi," wyjaśnia psycholog Amy Przeworski, adiunkt w dziale nauk psychologicznych na Case Western Reserve University w Cleveland.
ZWIĄZANE: Jak to jest mieć atak lękowy
Genetyczne predyspozycje do niepokoju mogą zacząć się młodo. Badania wykazały, że gdy lęk rozwinie się przed 20 rokiem życia, bliscy krewni również będą bardziej podatni na niepokój. W badaniu opublikowanym w czerwcowym numerze Journal of Anxiety Disorders podkreślono, że niektóre cechy lękowe związane z zaburzeniami lękowymi są widoczne w wieku 8 lat.
Naukowcy próbowali lepiej zrozumieć genetykę zaburzeń lękowych, sprawdzając, czy krewni mają to samo zaburzenie lękowe. Odkryli, że ludzie są znacznie bardziej zagrożeni zaburzeniem lęku napadowego, jeśli mają bliźniego, który go ma i są nieco bardziej zagrożeni zaburzeniem panicznym, jeśli krewny pierwszego stopnia, taki jak rodzic lub rodzeństwo, go ma.
Badania pokazują, że ryzyko lęku ma tendencję do bycia w rodzinie, ale rola wpływu genetycznego w stosunku do wpływu środowiska rodzinnego pozostaje niejasna - podsumowują badacze w artykule opublikowanym w czerwcowym wydaniu Journal of Korean Medical Science.
Obecnie eksperci są przekonani, że zaangażowane geny mogą modyfikować reakcje emocjonalne w sposób, który może prowadzić do niepokoju. Jeśli dwoje ludzi ma podobną mieszankę genów, niezależnie od tego, czy wywołują one lęk, czy nie, może zależeć od ich doświadczeń lub czynników ryzyka środowiskowego.
Czynniki ryzyka środowiskowego dla lęku
Niektóre z czynników ryzyka środowiskowego, które mogą wywoływać lęk, obejmują nadużycia wszelkiego rodzaju, traumatycznych wydarzeń, stresujących wydarzeń życiowych, trudnych relacji rodzinnych, braku silnego systemu wsparcia społecznego, niskiego dochodu i słabego ogólnego stanu zdrowia. Badania sugerują również, że gdy lęk rozwija się pomimo środowiska, które nie ma żadnego z tych czynników ryzyka; prawdopodobnie jest to związane z ryzykiem genetycznym.
Strategie leczenia lękowego
Dobrą wiadomością jest to, że leczenie lękowe, które może obejmować leki i terapię poznawczo-behawioralną, wydaje się być równie skuteczne dla osób z historią genetyczną jak dla tych, którzy nie mają - mówi Przeworski. Co najmniej do tej pory badania nad genetycznymi korzeniami lęku nie wykazały żadnych strategii leczenia, które mogłyby działać lepiej niż terapia poznawczo behawioralna.
