Miałem ciężki dzień na drugi dzień. Było kilka problemów zdrowotnych z członkiem rodziny, a mój dzień wywrócił się do góry nogami. To nie był pierwszy raz. Znów zacząłem dzwonić do tego lekarza i do tego doktora, do tego doradcy, i tego, który próbuje uzyskać porady, co robić. Potem doszło do ubocznego uszkodzenia moich planów na dzień, moich spotkań itd., Nie wspominając już o emocjonalnym żniwie innych członków rodziny. To było wyczerpujące, jako opiekuna dla wszystkich i wyczerpujące, aby nie rozpaść się.
Dziś wieczorem myślałem, że musi być wielu, wielu ludzi, którzy czują to samo. Tak samo trudne, jak dla pacjentów, może być bardzo trudne dla opiekuna - i otrzymują go ze wszystkich stron, próbując pomóc pacjentowi, zarządzać własnym życiem i starać się minimalizować szkody u wszystkich innych osób.
Może to być niewdzięczna rola i taka, która może zasiać nasiona, aby opiekun stał się pacjentem. Mam na myśli to, że jest to stresująca praca. I uważam, że stres odgrywa rolę w chorobie. Czy mój trudny dzień skrócił moje życie o kilka minut? Może tak. Czy to było istotne, że pełniłem tę rolę? Tak. Czy zrobiłbym to jeszcze raz? Oczywiście. Czy chciałbym, aby ktoś kiedyś podziękował? Tak, to byłoby miłe.
A co powiesz o opiekunie któregoś z was?
-Andrew
